ม่านมนตรา

คำโปรย
"เกรียงกมล" นักศึกษาชั้นปี 3 สาขาทัศนศิลป์ วันหนึ่งเขาได้เผอิญข้ามมิติทะลุไปยังอดีตด้วยภาพวาดที่ตัวเองสร้างสรรค์มันขึ้นมา แต่เขาไม่นึกว่าภาพที่เขาวาดดันมีอยู่จริงในอดีต ที่นั่นทำให้เขาได้พบกับ "เทิดศักดิ์" ชายเจ้าของบ้านหลังนั้น ทุกคนที่นั่นราวกับรู้จักมักคุ้นกับเกรียงกมลมาแต่ไหนแต่ไร ทว่าเกรียงกมลเองนี่สิ กลับจำใครไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเทิดศักดิ์และเกรียงกมลเริ่มประหลาดขึ้นทุกวัน เมื่อมีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่ในเรือนหลังนั้น
อำนาจสิ่งลี้ลับ? หรืออะไรกันแน่
เกรียงกมลจะต้องหาคำตอบของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ก่อนที่ภาพวาดของเขาจะเสื่อมสลายลง และเขาจะไม่มีวันได้กลับมา ณ ที่แห่งนี้อีกหน

"พ่อเกรียงนี่ช่างวาดรูปสวยเชียว ไม่แพ้จิตกรตะวันตก"
"ก็แหงล่ะครับ ผมเรียนมานี่ ว่าแต่คุณเทิดเถอะครับ มานั่งจ้องหน้าผมแบบนี้ทั้งวัน ไม่เหนื่อยบ้างไง"
"เหนื่อยเพราะอะไร? ฉันไม่จำเป็น ดูทั้งวันก็ยังไม่ครณามือฉันหรอก"
"แต่คนถูกมองมันใจบ่ดีครับคุณณณณ หือ! เดี๋ยวผมควักลูกกะตาทิ้งซะเลยนี่!
"พ่อเกรียงใจร้ายกับฉันเสียจริง ฉันตาบอดขึ้นมา จะรับผิดชอบอย่างไรเล่า หือ..."
"ไม่รู้แหละ! ผมไม่ให้มอง...มันเขินวุ้ย"

หากแต่ภาพนั้นค่อย ๆ เลือนลางลงในทุกห้วงเวลา ภาพแห่งอดีตฉายจนถึงคราวจบแล้ว ก็ถึงคราวเลิกรา อดีตก็ยังคงเป็นเพียงอดีตสืบไป

**เนื้อหา+ตอนพิเศษ