วิวาห์...นางร้ายไม่ต้องการ 婚礼... 坏女孩不想要

สวย รวย โสดอยู่ดี ๆ ก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างเจ้าสาวที่ฮ่องเต้พระราชทานให้แก่ท่านอ๋องศักดินาแดนบูรพาเสียอย่างนั้น ที่เลวร้ายยิ่งกว่าคือขบวนเจ้าสาวถูกโจรปล้น เพราะท่านอ๋องไม่ยินดีแต่งงานกับนาง จึงไม่ได้ส่งคนมาอารักขา
นางต้องสู้ชีวิตเอาตัวรอดให้หลุดพ้น จนเช้าแล้วท่านอ๋องถึงมาเห็นซากศพของพวกโจรหื่นทั้งค่ายที่นางลงมือด้วยตัวเอง เขาพูดไม่ออก ส่วนนางได้แต่บอกให้ขนสินเดิมทั้งหมดที่โดนปล้นกลับไปด้วย เพราะจะอยู่ที่ใดเงินก็สำคัญที่สุด!!!
เมื่อกลับไปถึงจวนอ๋องแล้ว เขาดันอยากแต่งงานกับสตรีประหลาดเช่นนางเสียอย่างนั้น ไยไม่ยืนยันเจตนารมณ์เดิมเล่า นางอยากทำงาน เก็บเงิน สวย รวย โสด ให้ผู้ชายเสียดายเล่น
วิวาห์...นางร้ายไม่ต้องการ
..........

"ท่านอ๋อง ข้าไม่อยากแต่งงานกับท่านเจ้าค่ะ"
คำพูดนั้นทำให้คนที่กำลังซุกใบหน้ากับลำคอระหงต้องชะงัก แล้วถอยออกมาเล็กน้อยเพื่อมองนางด้วยสายตากดดัน นางเม้มปากเพราะรู้ว่าทำให้เขาโกรธ แต่หากไม่พูดกันตรง ๆ ก็คงไม่มีวันเข้าใจ ว่าทำไมนางถึงไม่ต้องการงานวิวาห์
"ประเดี๋ยวเจ้าก็กล่าวว่ากำลังจะเป็นหวางเฟยของข้า ประเดี๋ยวก็บอกว่าไม่ต้องการแต่งงาน สรุปแล้วเจ้ากำลังปั่นหัวข้าอยู่อย่างนั้นหรือ"
"ข้ามีเหตุผลเจ้าค่ะ แต่ท่านลุกจากร่างของข้าก่อนได้หรือไม่ เรามาเปิดใจคุยกันดี ๆ เถอะนะเจ้าคะ"
หญิงสาวเอ่ยเสียงอ่อนหวังปลอบประโลมให้เขาใจเย็นลง แต่เขากลับใจร้อนกว่าเดิมด้วยการดึงเชือกกางเกงออก แล้วงัดของใหญ่ออกมาจนนางถึงกับต้องดิ้นหนี
"อย่างไรข้าก็จะแต่งกับเจ้า ไม่ว่าเจ้ามีเหตุผลใด ข้าไม่รับฟังทั้งสิ้น"
"ตะ...แต่ชื่อเสียงของข้าไม่ค่อยดี เคยรักกับทาสเลี้ยงม้า เมื่อคืนก็ถูกโจรลักพาตัวไป นับเป็นสตรีมีมลทินที่ไม่คู่ควรกับท่านอ๋องนะเจ้าคะ"
"คู่ควรหรือไม่ ฮ่องเต้ก็พระราชทานเจ้ามาให้ข้าแล้ว อีกอย่างเมื่อครู่หมอก็ตรวจร่างกายของเจ้าแล้วไม่ใช่หรือ ว่าเจ้าไม่เคยผ่านบุรุษใดมาก่อน"
นางกรีดร้องเมื่อเขายกข้อพับเข่าของนางขึ้น แล้วจดจ่อแก่นกายไปที่ทางรักซึ่งยังไม่มีการเตรียมพร้อมใด ๆ ชาติก่อนนางไม่เคย ชาตินี้ก็ยังไม่เคย ย่อมต้องกลัวเป็นธรรมดา
"ท่านอ๋องโปรดอย่าใจร้อน"
"ข้าจะแต่งงานกับเจ้า อย่างไรเจ้าก็ต้องเป็นคนของข้า ไยจึงต้องใจเย็นอีกกันเล่า"

***คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายาฉาก NC เร่าร้อนเช่นเคยค่ะ

>///< ฝากสนับสนุนผลงาน หากถูกใจฝากรีวิวเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ >///<