ขนมหวานของคุณวิณณ์

ผมไม่ชอบกินขนม...โดยเฉพาะขนมหวาน

*********
"เธอจะพูดยังไงก็ช่าง แต่เธอเป็นเด็กของฉัน"
น้ำเสียงวิณณ์เข้มขึ้นกว่าเดิม ความว้าวุ่นปรากฎชัดแววตาคู่สีถ่าน นึกถึงถ้อยคำตัวเองตอนเด็กที่เคยพูดไว้ตอนร่างนิ่มชมพูของเจ้าขนมถ้วยฟูอยู่ในอ้อมแขน

"เจ้าขนมถ้วยฟู ..ขนมถ้วยฟูของผม"
เธอเป็นของเขา และต่อให้ตอนนี้เธอจะมองคนอื่นเขาก็ให้เธอกลับมามองแต่เขาให้ได้
"คุณวิณณ์อย่าพูดเอาแต่ใจ"
เป็นเขมมิกาเองที่เอ่ยปรามเขา ด้วยรู้สึกได้ว่าเขาจะเริ่มใช้อำนาจบีบบังคับเธอจนเกินเหตุ แม้เธอจะเป็นเด็กทุนศรีพิพัฒน์ก็จริง แต่เธอก็ไม่ปรารถนาให้ใครมาจำกัดสิทธิ์แบบนี้

"ไม่ได้จะเอาแต่ใจเสียหน่อย"
วิณณ์โน้มหน้าลงกับซอกคอขาวระหง กดจูบขบเม้มยังเนื้ออ่อนข้างลำคอ สูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมนุ่มที่เขาเริ่มคุ้นชินเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะเอ่ยเสียงแหบพร่า

"...แต่ฉันอยากจะเอาเธอมากกว่า"

**********
โรแมนติก คอมเมดี้ ดราม่านิดเดียว ..เน้นความคลั่งรักของพระเอก

เอ็นจอยรีดดิ้งค่า