จันทรากระจ่างกลางม่านหมอก เล่ม 2 (เล่มจบ)

เสี่ยวหลานตัดสินใจละทิ้งความรักของนาง เดินหน้าสู่เมืองหลวง เพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้กับท่านตา ทว่าหนทางที่เต็มไปด้วยเงามืดและอันตราย กลับค่อยๆ เปิดเผยความจริงที่นางไม่เคยคาดฝัน ความลับที่แฝงเร้นอยู่ในอดีตเริ่มถูกเปิดเผยออกมา

อวี๋เจ๋อที่ตอนนี้เข้าใจหัวใจของตนเองอย่างลึกซึ้ง สิ่งเดียวที่เขาปรารถนาคือการปกป้องนางให้ปลอดภัย แม้ต้องฝ่าฟันอันตรายเขาก็พร้อมจะปกป้องนางด้วยชีวิตของตนเอง

________________________________
แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างกระท่อมเล็กๆ เข้ามาแตะที่ผิวของเสี่ยวหลานที่นอนหลับในอ้อมกอดของอวี่เจ๋อ สายตาของอวี่เจ๋อทอดมองใบหน้าของเสี่ยวหลานที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ใบหน้าของนางงดงามราวภาพวาด ปลายจมูกเล็กและริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่เผยอเพียงเล็กน้อยยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้เขาไม่อาจละสายตาได้
"เหตุใดเจ้าถึงได้งดงามเพียงนี้..." เขาคิดในใจ ดวงตาของเขาฉายแววอ่อนโยนและอบอุ่น
อวี่เจ๋อยกมือขึ้นอย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมที่ตกปรกใบหน้าของเสี่ยวหลานออกอย่างแผ่วเบา
ในวินาทีนั้น เสี่ยวหลานขยับตัวเล็กน้อย ราวกับสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนจากเขา นางซุกใบหน้าแนบชิดกับอกของเขาอีกครั้ง อวี่เจ๋ออดยิ้มไม่ได้ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"เจ้าหลับสบายเกินไปแล้ว" เขาพูดเบาๆ ก่อนจะระดมจูบลงบนหน้านางหลายครั้ง เสียงจูบเบาๆ เป็นการทำลายความเงียบ ทำให้เสี่ยวหลานค่อยๆ ตื่นขึ้นมาและหัวเราะคิกคักเสียงใสอย่างมีความสุข
"ท่านนี่นะ..." เสี่ยวหลานหัวเราะเบาๆ พร้อมเอื้อมมือขึ้นมาลูบเบาๆ ที่แก้มเขา
"เรียกท่านพี่สิ..." เขาพูดพลางยิ้ม
"ข้าไม่เรียก" เสี่ยวหลานส่ายหน้าพร้อมหัวเราะคิกคัก
เขายิ้มบางๆ ก่อนที่จะระดมจูบลงไปอีกครั้งที่ใบหน้าของนาง "เจ้าจะเรียกหรือไม่?" อวี่เจ๋อถามซ้ำ
เสี่ยวหลานหน้าแดงขึ้นทันที นางมองเขาอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจกล่าวเสียงแผ่วปานกระซิบ "ท่านพี่..."
อวี่เจ๋อยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะยกมือลูบแก้มของนางอย่างอ่อนโยน "เรากลับเยี่ยนโจวไป ข้าจะจัดงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ให้เจ้า" เขาบอกด้วยน้ำเสียงแน่วแน่