ฝากใจไว้ที่มัยซอร์ Mysore in my heart

แสงสุดท้ายของวัน ลาลับไป ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสีส้มอมชมพู ท่านชายอาจูนยืนอยู่บนระเบียงปราสาทจาวอฮาร์ที่สูงตระหง่าน มองออกไปยังสวนดอกไม้เบื้องล่าง ใบหน้าสัมผัสกับลมหนาวที่พัดมาจากทะเลในยามเย็น ท่านชายไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวเย็นนั้น แต่มันกลับทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่อาจอธิบายได้

การที่จะรักใครสักคน ไม่ต้องใช้เวลานาน เพียงแค่หนึ่งเดือน ก็เพียงพอแล้ว ถ้าหัวใจเรามีรัก เราจะรู้ว่าหัวใจเราเต้นเพื่อใคร เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มาจากต่างเมืองและผ่านเข้ามา เพื่อขอใช้ปราสาทจาวอฮาร์ บ้านของเขาเป็นสถานที่จัดงานแต่งงาน ของเธอกับคู่หมั้น หลังจากนั้นหนึ่งเดือน เธอก็จากไป เธอจะพา ความรักของเขาไปด้วย ท่านชายอาจูนแอบหวังเสมอว่า เจ้าบ่าวของเธอ ควรจะเป็นเขาไม่ใช่ชายอื่น อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า เขาอยากเป็นคนนั้นที่อยู่เคียงข้างเธอเสมอ ทำไมจะต้องหลงรัก เจ้าสาวของคนอื่น ทำไมเขาจะต้องหลงรักเธอ คนที่เขาพึ่งรู้จักได้ไม่นาน และเธอก็มา เพื่อที่จะแต่งงานกับคนอื่น พระผู้เป็นเจ้าคงไม่ได้ส่งเธอมา เพื่อเป็นราณีของเขา ทำไมวันนี้น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลเพราะเธอ หัวใจของเขา กำลังร้องไห้ เสียใจและเจ็บปวดเหลือเกิน