ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวนา ส่วนตัวข้านั้นปลูกผัก

จากค่ำคืนแห่งความเมาสู่อีกมิติที่ไม่คุ้นเคย เธอตื่นขึ้นมาในบ้านของบุรุษแปลกหน้าผู้ที่ทั้งอบอุ่นและแสนดีจนทำให้เธอหวั่นไหว แต่เมื่อโชคชะตาเล่นตลกทำให้ต้องอยู่ใกล้ชิดกัน เธอกลับตกหลุมรักเขาจนหมดหัวใจ

หานเจิ้งถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนรวบรวมความกล้า "เจ้ารู้หรือไม่ตั้งแต่วันที่เราพบกัน ข้ารู้สึกว่าเจ้าคือคนที่ทำให้ชีวิตข้ามีความหมาย เจ้าไม่เหมือนใคร ทั้งสดใสและเข้มแข็ง ข้าคิดว่าอาจจะตกหลุมรักเจ้าไปเสียแล้ว"

เหมยซินนิ่งอึ้งดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้าง ริมฝีปากขยับเหมือนจะพูดบางอย่างแต่กลับพูดไม่ออก
"ข้าไม่ได้คาดหวังให้เจ้าตอบอะไรตอนนี้ ข้าแค่อยากให้เจ้ารู้ความในใจของข้าที่ไม่อาจปิดบังไว้ได้อีก"

หานเจิ้งพูดพร้อมเบือนหน้าหนีอย่างเขินอาย แต่เหมยซินกลับยิ้มอ่อนหวานและจับมือเขาไว้ "ข้าก็มีบางสิ่งที่อยากพูดเช่นกัน ท่านรู้หรือไม่ว่าทุกครั้งที่อยู่กับท่าน ข้ารู้สึกเหมือนอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุด ท่านเป็นคนที่ข้ารู้สึกไว้วางใจ และข้าก็คิดว่าข้าอาจจะรู้สึกเช่นเดียวกับท่าน"

แววตาของหานเจิ้งเต็มไปด้วยความยินดี เขาจับมือเธอแน่นขึ้น "เจ้าพูดจริงหรือ"

เหมยซินพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มบางๆ "เจ้าค่ะ"

ทั้งสองนั่งเคียงข้างกันใต้แสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่าง ความเงียบที่ตามมานั้นไม่ได้อึดอัด แต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องใช้คำพูดใดอธิบาย