ครูฝึกครับลูกหมา S แรงค์มาแล้ว

ในโลกที่เกิดดันเจี้ยนเบรกจนทำให้หลายสิ่งเปลี่ยนไป ฮันเตอร์ มอนสเตอร์ สิ่งของที่นอกเหนือจากความเข้าใจของคนธรรมดา ชีวิตที่ทุกวันขึ้นอยู่กับความเสี่ยงจนกระทั่งทุกอย่างอยู่ในการควบคุม

ไซรีนที่เป็นเพียงคนธรรมดาก็หวังว่าชีวิตนี้จะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับฮันเตอร์ เพราะผู้คนเหล่านั้นมีแต่แสงสาดส่องใส่ตลอดเวลา ซึ่งความปรารถนาของเขามีเพียงเลี้ยงก้อนขาวไปวัน ๆ ก็เท่านั้นเอง และสอนนักเรียนก้อนขนของตัวเองไปเรื่อย ๆ

จนกระทั่งวันหนึ่งไซรีนเผลอไปรับลูกค้าที่ไม่ปกติสักเท่าไหร่เข้า เพราะโดนไหว้วานมาจากคนรู้จักจึงยากจะปฏิเสธ แต่ใครจะไปคิดว่าจะสอนยากทั้งเจ้าของทั้งสัตว์เลี้ยงแบบนี้เล่า

"อิซา ผมบอกแล้วไงว่าเอสต้องเป็นคนให้มือน่ะ"

"ครับ"

ไซรีนกำลังคิดว่าเจ้าลูกหมาตัวนี้เข้าใจที่พูดจริงไหม ทำไมถึงได้มึนตึงแวะเอามือมาให้บ่อยแบบนี้



การฝึกแสนน่าปวดหัว

"อิซา หยุด"

ไซรีนกลัวเจ้าลูกหมาตัวโตจะเดินเลยฟุตบาทออกไปจึงจับแขนเอาไว้และบอกให้หยุด ร่างสูงใหญ่เมื่อโดนสั่งจึงชะงักกึกก่อนจะก้มลงมองคนตัวเล็กกว่า

"ไหนรางวัลของผมล่ะ"

เจ้าลูกหมารางวัลเดียวที่นายจะได้คือมะเหงกที่เพิ่มลูกโนน้อย ๆ บนหัว นั่นมันเป็นวิธีการฝึกหมาแล้วทำไมถึงได้ทำตามและร้องขอรางวัลกัน

"ทำไมถึงมีแต่เอสที่ได้รางวัล ผมเองก็ไปเดินเล่นเหมือนกันคุณไม่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมเหรอ"

แล้วจะมาแข่งกับหมาทำไมกัน ไซรีนได้แต่คิดอย่างสงสัยแต่ก็ต้องให้รางวัลด้วยอยู่ดี เพราะตอนนี้เจ้าลูกหมาตัวโตกำลังเบ่งน้ำตาใส่เขาแล้ว

"ผมคิดว่าเอสถูกใจสเตลล่าเข้าแล้ว จึงอยากจะมาสู่ขอให้เราเป็นครอบครัวเดียวกัน"

"อิซา ทั้งคู่เป็นตัวเมียนะครับ"

"ไม่มีปัญหา เพราะไซรีนและผมเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน"

ไซรีน : กุมขมับ