ร้านข้าวแกงของศิรากร

เรื่องราวความรักทั้งสองคนเกิดขึ้นในร้านข้าวแกงของศิรากร ชายหนุ่มเจ้าของร้านข้าวแกงที่อร่อยสุดในย่านนั้น

ปรมะชายหนุ่มที่เป็นแพะรับบาปจากสิ่งที่ตนไม่ได้ทำและเพิ่งออกจากคุกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กระนั้นก็ไม่ได้ดีไปเสียทีเดียว

บ้านโดนยึด

โดนคนในหมู่บ้านตราหน้าเป็นฆาตกร

จนต้องระหกระเหินดิ้นด้นมาหางานทำ แต่ก็เสียเลยเกินเพราะประวัติติดตัว

งานทั้งหลายทั้งปวงต่างหายากสิ้นเรี่ยวแรงและหมดหวัง คงามเหนื่อยล้าเกาะกินขาเรียว ปรมะในวัยสามสิบเดินมานั่งถอนหายใจที่ร้านข้าวแกงร้านหนึ่ง

ชายหนุ่มในชุดเก่าสีซีดเดินโซซัดโซเซด้วยความหิวโหย หลังออกจากคุกมาปรมะแทบไม่ได้แตะเม็ดข้าวเลย เรี่ยวแรงที่มีก็หดหายตามกาลเวลา

ใบหน้าชายหนุ่มถูกปกปิดไปด้วยหนวดเคลารกรุงรัง สายตาหม่นหมองที่กำลังมองไปยังเบื้องหน้าไร้จุดหมาย ขาเรียวเดินทอดน่องมาตามทาง จึงได้แวะหยุดที่ร้านข้าวแกงที่ผู้คนต่างรุมล้อมจำนวนมาก ปรมะเดินเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเสียว

ภายในใจครุ่นคิด 'ขอคนใจดีสักคนเถิด' มันเป็นเพียงความหวังเล็ก ๆ

ก่อนจะมีคำพูดของเจ้าของร้านเอื้อนเอ่ยประโยคหนึ่งขึ้นมา

พลันว่าจบเสียงฝีเท้าใครกำลังเดินตรงมาทางนี้ เสียงทุ้มดังกึกก้องขึ้น 'จะเป็นลมเป็นแล้ง ทำไมถึงไม่เดินเข้าไปในร้าน เห็นกูใจดำหรือ?"

ศิรากรเจ้าของร้านข้าวแกงเอ่ยถาม ใบหน้าคมคลายหล่อเหล่า ความสุขุมเกาะกินในใจปรมะยิ่งนัก พอสบตาอีกคน ดวงใจดวงน้อยเต้นระงมทันใด

ริมฝีปากเฮือดแห้งเอ่ยตอบ "ฉันไม่มีสตางค์เลยจ้ะ" แม้แต่น้ำก็ไม่มีปัญหากิน

ศิรากรมองเสี้ยววินาทีก่อนจะถอนหายใจและเอ่ยขึ้นมา "อืม เข้ามาเถอะ ช่วงนี้ไม่มีคนกินแล้ว กับข้าวยังเหลือ"

"ขอบใจนะจ๊ะคุณ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยจ้ะ"



หากมึงอยากทำงานกับกูและอยู่ที่นี่กูจะรับเลี้ยงมึงเอาไว้แต่มึงต้องซื่อสัตย์กับกู





สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗ ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๕๕๘ (ฉบับที่ ๒) โดยห้ามลอกเลียนหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ หรือคัดลอกเนื้อหา เพื่อสร้างฐานข้อมูลและเผยแพร่ต่อสาธารณะชนหากไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน