ใจร้ายเสียให้พอ

“ถ้าจะหน้าไม่อายขนาดนี้ ทำไมไม่แก้ผ้าให้มันเอาเลยล่ะ” ไคเลอร์ตะคอกด้วยเสียงเกรี้ยวกราด บีบข้อมือเล็ก ๆ อย่างแรงตามแรงอารมณ์ ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย มาพรอดรักกับไอ้หน้าขาวนี่ โดยไม่สนใจอะไรเลย
“พี่ไค…” พราวนภาเบ้หน้า พยายามแกะมือของเขาออก เมื่อคนตัวโตออกแรงบีบที่ข้อมือของเธอไม่หยุด “พราวเจ็บนะคะ”
“ปล่อยคุณพราวเดี๋ยวนี้นะ!” หิรัญเสียงกร้าว มองไคเลอร์อย่างไม่พอใจ แต่คนป่าเถื่อนโมโหร้าย กลับไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ
“ออกไปจากไร่ของกู!” ไคเลอร์ชี้หน้า มองด้วยความเดือดดาล
“ผมจะไปก็ต่อเมื่อคุณปล่อยแขนคุณพราว” หิรัญต่อรอง พร้อมกับมองพราวนภาอย่างห่วงใย
“กูไม่ปล่อยมึงจะทำไม?”
“แต่การที่คุณทำรุนแรงกับผู้หญิงมันไม่ใช่เรื่องเลยนะครับ”
“อย่ามาเสือกเรื่องของกู!”