เพื่อน My Boyfriend

“มึงนี่นะ ทำไมชอบหัวรั้นไม่เข้าเรื่อง”
“ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วปะ”
“เอาเถอะ แล้วแต่มึงก็แล้วกัน ถ้าไม่ไหวก็บอก กูรวย”
ปัณเลิกเซ้าซี้ เพราะรู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ คนอย่างพิชถ้าบอกว่าไม่ ก็คือไม่ หน้าไหนก็ไม่สามารถบังคับได้ทั้งนั้น
“ครับเสี่ย”
พิชพูดล้อคนที่มักใช้เงินมาล่อ ก็ไม่รู้ว่าทำไม อีกฝ่ายถึงได้อยากให้เขาใช้เงินของเจ้าตัวนักหนา
คนที่จู่ ๆ ก็ถูกเรียกเสี่ย ถึงกับชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาคมจ้องมองคนตรงหน้า มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนถูกมองถึงกับรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ
“เรียกเสี่ยแบบนี้ มาเป็นอีหนูของเสี่ยไหมจ๊ะ จะได้ไม่ต้องทนลำบาก”
ไม่เพียงพูดเปล่า ใบหน้าหล่อเหลายังยื่นเข้ามาใกล้พิช จนเหลือช่องว่างไม่ถึงครึ่งไม้บรรทัด
ความเงียบเข้าครอบคลุมพื้นที่ กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกของฝ่ายตรงข้าม
ใบหน้าทั้งสองเคลื่อนเข้าหากันช้า ๆ จากที่ห่างก็เหลือไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ ...คล้ายกับมีแรงดึงดูด
แต่ก่อนที่จะเข้าใกล้กว่านั้น เสียงแจ้งเตือนจากมือถือก็ดังขึ้น
พิชผลักให้อีกฝ่ายออกห่าง มือก็คว้าเอาโทรศัพท์มาเปิดดู ก่อนที่จะออกปากไล่
“กลับห้องมึงไปได้แล้ว”
“จะไม่ลองคิดดูหน่อยเหรอ เสี่ยมีทั้งรถ คอนโดหรูใจกลางเมือง แล้วยังมีเงินเดือนให้ใช้ไม่ขาดมือเลยนะ อยู่กับเสี่ยสบายทั้งชาติแน่นอน”
ชายหนุ่มยิ้มร่า ทั้งยังพรีเซ้นต์ตัวเองเสร็จสรรพ
“ยัง ยังไม่เลิกเล่นอีก เป็นเอามากนะมึงอ่ะ ไป กลับห้องได้แล้ว กูจะนอน”
พิชเอ่ยปากไล่ พร้อมดึงคนที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมให้ลุกขึ้น ก่อนที่จะลากอีกฝ่ายไปที่ประตู
“นอนคนเดียวมันเหงานะ ให้เสี่ยนอนเป็นเพื่อนไหม”
“โว้ยยยย เลิกเล่นซะที นั่นประตู ออกไปเลย”
พิชผลักปัณออกจากห้อง ก่อนที่จะปิดประตูดังปัง แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงของอีกฝ่ายดังลอดประตูเข้ามา
“ฝันดีนะอีหนู อย่าลืมฝันถึงเสี่ยด้วยล่ะ”
“กูไม่ฝันอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าฝันเห็นมึงต้องเป็นฝันร้าย แน่ ๆ”
ชายหนุ่มตะโกนตอบกลับไป แต่คนนอกห้องกลับหัวเราะด้วยความชอบใจ ก่อนที่เสียงนั้นจะค่อย ๆ หายไป พร้อมกับเสียงปิดประตูของห้องข้าง ๆ
“กูเป็นอะไรวะเนี่ย จะมาใจเต้นกับคำพูดแค่นี้ไม่ได้นะเว้ย”
พิชยกมือขึ้นกุมบริเวณหน้าอก เมื่อนึกถึงคำพูดของอีกฝ่าย และเริ่มรู้สึกเห่อร้อนที่ใบหน้า จนต้องยกมือขึ้นมาตบเบา ๆ
ชายหนุ่มลูบอกตัวเองสองสามที ก่อนที่จะเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ เผื่อจะดับความร้อนที่หน้าได้ จากนั้นก็เดินไปฟุบหน้าลงกับหมอน พร้อมกับสะกดจิตตัวเอง
“มันไม่ได้คิดอะไร มันล้อเล่น นอน ใช่ต้องนอน”