ห้วงรัก ลวงสวาท

ขณะที่วาฬจะพูดอะไรต่อ ธเนศตัดสินใจเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของวาฬเบาๆ

“นาย...” วาฬพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

“ฉันขอโทษ แต่ฉันห้ามตัวเองไม่ได้” ธเนศตอบก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้

วาฬไม่ได้ขยับหนี เธอรู้สึกถึงแรงลมหายใจของเขา จนกระทั่งริมฝีปากของธเนศแตะที่ริมฝีปากของเธอ

จูบของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความรู้สึกที่อัดแน่นในใจมานาน วาฬตอบรับจูบนั้นอย่างไม่รู้ตัว

ธเนศเลื่อนมือไปสัมผัสเนินอกของวาฬอย่างแผ่วเบา ก่อนจะจะค่อยๆสอดมือเข้าไปในเสื้อแล้วจับลูบไล้เนินอกของเธอ วาฬปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ในความรู้สึกที่ห้ามไม่ได้

“วาฬ...ฉันขอโทษถ้าฉันทำให้เธอลำบากใจ” ธเนศพูดเบาๆข้างๆซอกคอของเธอ

“ไม่...มันไม่ได้ลำบากใจ แต่มันไม่ควรเป็นแแบนี้นะธเนศ” เธอพูดขณะที่ดวงตาของเธอจ้องลึกลงไปในดวงตาของเขา

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอให้คืนนี้เป็นคืนที่เราสองคนมีความสุขได้ไหม ฉันห้ามใจไม่ไหวอีกแล้ว”

คำพูดนั้นทำให้วาฬนิ่งไป แต่เธอก็ยังไม่ทันจะพูดอะไรอีก

ธเนศกอดเธอไว้แน่น และจูบซอกตอฌธออย่างแรง พร้อมกับสอดมือเข้าเนินอกและบีบลูบไล้จุกหัวนมเธออย่างแผ่วเบา คราวนี้มันเต็มไปด้วยความร้อนแรงและแรงปรารถนาที่ไม่อาจห้ามได้ บวกกับฤทธิ์ของไวน์ ทันไรนั้นเขาอุ้มเธอขึ้นจากโซฟาและพาเธอไปยังเตียงในห้องนอน

วาฬเองเธอไม่ได้ขัดขืน เธอปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ของตัวเองและอารม์ความใคร่ของธเนศ ทั้งสองปล่อยให้ความรู้สึกที่เก็บกดมานานถูกปลดปล่อยออกมา

มือของธเนศลูบไล้ไปทั่วร่างกายของวาฬอย่างนุ่มนวล มันให้เธอรู้สึกถึงความเสียวความอยากแห่งอารมณ์

เสียงคลางหอบหายใจแรงของเธอมันคือแรงแห่งอารมณ์เสียว