เมขลา

ถ้าหากเวลาที่ผ่านไป อายุที่มากขึ้นมันไม่ได้ทำให้นิสัยเธอดีขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกันนะรินรดา..ถ้าหากว่าฉันทำ..เหมือนอย่างที่เธอเคยทำ เพื่อนรัก~

...............................................................................................................................................................


"หวานอย่างที่คิดจริงๆ หึหึ"
"แฮ่ก คุณ!"
"ขา~"
"คุณกำลังคุกคามฉันอยู่นะคะ อึก! ปล่อยฉัน!"
เมขลาถลึงตาใส่คนที่มองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความปรารถนา เมื่อเธอตั้งสติได้หลังจากต้องรับรสจูบแสนร้อนผ่าวจนหัวหมุนไปหมด
"หึ...ถ้าอย่างนั้นคนสวยจะแจ้งความไหมล่ะคะ"
รอยยิ้มแสนร้ายกาจปรากฏขึ้นที่มุมปากราวกับถูกใจกับคำขู่เมื่อครู่นี้หนักหนา แม้ปากจะพูดจาเย้าแหย่คนสวยในอ้อมแขนอยู่หากแต่มืออีกข้างที่ว่างก็สามารถถอดเสื้อสูทด้านนอกออกจากร่างกายได้อย่างรวดเร็ว มือหนาสะบัดเสื้อทิ้งอย่างไม่ไยดี
"อย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะคุณจักรพรรดิ ไม่อย่างนั้นฉันแจ้งความแน่!"
"โอ้..ถ้าอย่างนั้นคนสวยต้องรีบแล้วล่ะ"
จบคำจักรพรรดิก็ยอบกายลงต่ำพร้อมทั้งรวบเรียวขาทั้งสองข้างของคนในอ้อมแขนขึ้นอุ้มราวกับอุ้มเด็กทารก สืบเท้าพาอีกฝ่ายตรงดิ่งเข้าไปที่ห้องพักของตนเอง
ปัง!!
ร่างสูงใหญ่ใช้เท้าเปิดและปิดประตูจนเกิดเสียงดังสนั่น ไม่สนใจแรงดิ้นรนและด่าทอของคนที่เขาอุ้มอยู่แม้แต่น้อย ยิ่งพยศมากเท่าไหร่จักรพรรดิก็คล้ายจะยิ่งชอบมากขึ้นเท่านั้น
ขายาวก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าสู่พื้นที่ห้องรับแขก ก่อนจะโยนร่างในอ้อมแขนลงบนโซฟาเบทตัวใหญ่
"อั๊ก..ไอ้บ้า!"
แรงปะทะระหว่างร่างกายกับตัวโซฟาเล่นเอาเมขลาจุกอยู่ไม่น้อยจนอดด่าคนที่โยนเธอลงมาไม่ได้ หากแต่ยังไม่ทันที่เธอจะคิดหรือทำอะไรมือหนาของคนที่โยนเธอเมื่อครู่ก็คว้าจับเข้าที่ข้อเท้าก่อนจะกระชากขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกออกจากกัน พร้อมทั้งแทรกตัวเข้าแนบชิด
"อย่า! ...ออกไปนะ!"
"หืม? ไม่รีบไปแจ้งความแล้วเหรอคะ ถ้าไม่รีบจะไม่ทันเอานะคะ คนสวย"