วิวาห์รักที่พลาดพลั้ง

คำโปรย...

จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ในครั้งนี้มีทุกอย่างยกเว้นความรัก ปัญหาต่าง ๆจึงถาโถมเข้ามา
ภวินทร์จึงตัดสินใจเดินออกมาจากความสัมพันธ์ที่ไม่มีความสุขโดยที่เขาหายไปจากชีวิตของภรรยาแบบไม่มีคำบอกกล่าว

ขนมผิงร้อนใจ ด้วยความเป็นห่วงเธอจึงรีบไปตามเขาที่โรงพยาบาล แต่ไม่คิดว่าจะพบภาพบาดตา
เขาไม่รักเธอบ้างเลยหรือไงแต่ต่อให้ไม่รักก็ควรหลงเหลือความผูกพันให้กันบ้าง ขนมผิงหัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดได้แต่หลับตาแล้วคิดถึงเด็กน้อยที่เป็นสายเลือดของเธอและเขา

ความจริงของภาพตรงหน้าเป็นอย่างไรเธอไม่รู้ รู้แค่เพียงวันนี้ความอดทนมันใกล้หมดลงทุกที

/*/*/*/

"ฉันว่าคุณไม่ใส่ใจมากกว่า คุณไม่สนใจฉันฉันก็ไม่เคยว่าอะไร แต่คุณช่วยใส่ใจลูกสักนิดนึงได้ไหม"

"แล้วผมไม่ใส่ใจตรงไหน ถ้าผมไม่ใส่ใจป่านนี้ผมคงทิ้งคุณกับลูกไปแล้ว"

ชายหนุ่มตอบกลับ เขาทำงานกลับมาเหนื่อยๆทำไมหญิงสาวไม่เข้าใจกันบ้าง

"ผมก็บอกอยู่ว่างานผมยุ่งแล้วผมก็เหนื่อยมาก"

"คุณคิดว่าคุณเหนื่อยคนเดียวเหรอ ฉันเลี้ยงลูกอยู่บ้านฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน ฉันจะออกไปซื้อของจะไปไหนมาไหนคุณก็ไม่ให้ฉันไป ซื้ออะไรมาก็ไม่เคยพอใจสักอย่าง พอฝากซื้อก็ไปซื้อมาให้ คุณจะเอายังไงกันแน่ ฉันทำอะไรก็ผิดไปหมด!"

ชายหนุ่มพยายามระงับอารมณ์ แต่หญิงสาวก็ไม่หยุดผู้เสียทีทำให้เขาเริ่มหงุดหงิด จนเผลอตวาดใส่เธอเสียงดัง

พี่เลี้ยงสาวเห็นอย่างนั้นก็รีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นไปด้านบนทันที

"หยุดสักทีได้ไหม! เมื่อไหร่คุณจะเลิกบ้าสักที!"

หญิงสาวสะดุ้ง เธอมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกร้าว

"รู้ไหมว่าผมเบื่อมากแค่ไหนที่ต้องกลับมาแล้วเจอคุณเป็นแบบนี้ ผมทำงานก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ผมกลับมาบ้านก็อยากพักผ่อนหย่อนใจ รู้ไหมว่าผมเบื่อคุณมาก เราสองคนไม่น่าเจอกันเลย!"