ขันทีมิอาจรัก

ขันทีประจำโรงซักล้างที่ไร้ซึ่งอำนาจ หรือคนหนุนหลัง กลับได้จับพลัดจับผลูเข้ามารับใช้ใกล้ชิดองค์ชายเพียงคนเดียวของราชวงศ์ แต่ในค่ำคืนเดือนแรม ระหว่างทางเดินที่มืดมิดกลับถูกชายโฉดจับตัวไป หลังจากนั้นชีวิตที่แสนธรรมดาและเรียบง่ายของเขาก็ได้เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

มู่หรงหมิงสอดใส่แก่นกายเข้าไปจนสุดลำ นึกหมั่นเขี้ยวคนใต้ร่างจึงตีก้นนุ่มไปหนึ่งที่

เพี๊ยะ!

"ฝ่าบาท!" อวี้อันคิดไม่ถึงจะโดนตี ตกใจจนสะดุ้งเฮือก

ก้นขาวๆ มีสีแดงเป็นรูปรอยมือปรากฏ แลดูตัดกันอย่างสวยงาม อวี้อันรู้สึกเจ็บๆ คันๆ ตรงจุดที่โดนตี นึกโกรธคนนิสัยไม่ดีนัก ทำไมต้องมาตีเขาด้วยเล่า

"เจ็บหรือ?" เสียงทุ้มถามขึ้นข้างหู

"" อวี้อันไม่ได้ตอบอะไรออกไป ปากสวยเม้มเข้าหากันแน่น

เพี๊ยะ!

"โอ๊ย"

"ดื้อรึ"

"ฝ่าบาทตีข้าทำไม" นำ้เสียงติดจะน้อยเนื้อต่ำใจโดยไม่รู้ถามขึ้นมา

"ข้าถามไม่ยอมตอบ ทั้งยังเลี้ยงไม่เชื่อง สมควรถูกลงโทษแล้ว คืนนี้ข้าจะตีเจ้าจนกว่าเจ้าจะสำนึกผิด แต่ดูเหมือนเจ้าจะชอบนะ ข้างล่างตอดข้าแรงเชียว"

"กระหม่อมไม่ได้ชอบ!"

"เถียงรึ"

เพี๊ยะ!

ก้นทั้งซ้ายขวาถูกตีอย่างเท่าเทียม จนขึ้นสีแดงเรื่อไปหมด อวี้อันอยากจะขยับหนีก็ทำไม่ได้เพราะโดนมัดไว้

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน หลังจากหายไปซุ่มปั่นนิยาย ในที่สุดนิยายเรื่องนี้ก็คลอดออกมาเสียที เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ "ใครว่าข้าเอาแต่ใจ" ถ้าใครเคยอ่านน่าจะพอจำตัวละคร 'มู่หรงเหยียน' ที่เคยเป็นพระรองแสนดี รักเดียวใจเดียวของเรื่องนั้นได้ ตอนนี้คุณพี่เขากลับมาแล้วนะคะ ได้เป็นพระเอกเต็มตัวแล้วด้วย แถมยังอัพเกรดจากองค์รัชทายาท กลายมาเป็นฮ่องเต้เต็มตัว แต่ใครที่ไม่เคยอ่านมาก่อนก็ไม่เป็นไรนะคะ เนื้อหาไม่ได้มีความข้องเกี่ยวกันเท่าไหร่ รับรองว่าอ่านรู้เรื่องแน่นอน

ส่วนนายเอกของเรื่อง น้องเป็นขันทีตัวน้อย ชื่อว่าน้องอวี้อัน ฝากแม่ๆ เอ็นดูน้องหน่อยนะคะ