คุณอาวายุ

คุณอาวายุ...เขาคือโลกทั้งใบของเธอ
อรนิดา...เธอเองก็เป็นโลกอีกใบของเขา
----------------------------------------------------------------------------------
"นี่อะไรอีก!" วายุปาเงินห้าหมื่นที่ถูกวางมาตรงหน้ากระเด็นลงไปกับพื้น
เขาไม่ได้นับหรอก แต่คะเนด้วยสายตามันน้อยเกินกว่าจะเป็นแสน
"เงินค่าเทอม สามเทอมของอันค่ะ"
"ไม่พอหรอกนะแค่นี้"
"ฉันทราบค่ะ แล้วก็จะพยายามหามาใช้คุณให้ได้มากกว่านี้ค่ะ"
คุณ...อีกแล้วเหรอ วายุโคตรโมโหจนอยากจะทุบโต๊ะนี่ล่ะให้มันแตกละเอียด แต่ยังก่อน เขายังเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไม่ได้โมโหร้ายอะไรขนาดนั้น
"ทำไม หรือเดี๋ยวนี้ปีกมันกล้า ขามันแข็งจนจะเฉดหัวผัวทิ้ง" เขารู้ว่านี่คือเงินทั้งหมดที่เธอมีนั่นล่ะ บอกให้ไปทำงานด้วยกัน เธอก็ดื้อ มันค้านทุกความหวังดีของเขาไปหมด
"ฉันอยากเลี้ยงน้องเองค่ะ"
"ไม่จำเป็นไหม ผัวเธอรวยขนาดไหน อย่าบอกว่าจำไม่ได้"
เธอมองคนที่ยืนขึ้นเต็มความสูง เขาขยับมายืนตรงหน้าแล้วก็รวบเธอให้ลุกขึ้นเผชิญหน้า
"อื้อ...อย่าค่ะ" เธอเบือนหน้าหนีปากที่ขยับเข้ามาแนบชิด
เขามันบ้าอำนาจ เอาแต่ใจ แต่เธอก็ดันรักไปหมดใจแล้ว
"ทำไม หรือเธอยังคิดเรื่องที่จะเลิกกับฉัน" เขาเขย่าคนที่ยังนิ่งแรงๆ
ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ถ้าจะเลิกกันก็บอกเลยว่าฝันไปเถอะ
"ตอบ!" วายุขึ้นเสียงแล้วก็สบตาที่สั่นหวั่นไหว
ทำไมอรนิดาต้องทำเหมือนทุกข์ใจเสียเต็มประดา
"ตอบออกมาสิ!"
"ค่ะ"
"ค่ะอะไร"
"ฉันอยากเลิกกับคุณค่ะ"