เกมร่ายรัก

เกมรักที่เริ่มต้นด้วยการหลอกลวงถักทอความรักระหว่างหนุ่มสาวต่างวัฒนธรรม สาวไทยผู้มาเก็บข้อมูลทำหนังสือท่องเที่ยว กับมาเฟียหนุ่มมาดเข้มทรงอิทธิพลของอิตาลี

พันธิตรา คอลัมนิสต์สาวชาวไทย ถูกส่งมาอิตาลีเพื่อทำพ็อกเกตบุ๊กท่องเที่ยว และเพราะความสะเพร่าทำให้ลืมเอกสารระบุรายละเอียดของไกด์ เธอจึงต้องหาไกด์จากชื่อที่จดมาท่ามกลางคนเรือนหมื่นในสนามบิน ด้วยความเป็นคนต่างชาติต่างถิ่น จึงไม่ลังเลที่จะถามชายหนุ่มตรงหน้าเช่นที่ถามคนอื่น โดยหารู้ไม่ว่า เขาคือ...คาร์โล แองเจโล นักธุรกิจชั้นแนวหน้า และเป็นมาเฟียหนุ่มแห่งอิตาลีค้าอาวุธสงคราม

อดีตอันเจ็บปวด ครอบครัวที่แตกแยก และความรักที่ทำให้ผู้เป็นแม่ทุกข์ตรม ทำให้เขาหันหลังให้ความรัก ไม่แยแสความสัมพันธ์ยั่งยืน สิ่งที่ดึงดูดใจมีเพียงความสนุกที่เขาหาได้จากชีวิตคนอื่น แต่ความน่ารักสดใสของหญิงสาวเอเชียทำลายกำแพงที่ล้อมรอบหัวใจมาเฟียหนุ่ม เกมที่คิดว่าเล่นง่ายๆ เพียงเพื่อฆ่าเวลากลับต้องแลกด้วยรักครั้งแรกและหัวใจทั้งดวง
............................................................
“เฮ้ยยย...ส่งกระเป๋าใบนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!!!” คาร์โลตวาดเสียงดัง

“อะไรวะ...ใครเร็วใครได้สิเว้ย!” ชายฉกรรจ์ตะโกนกลับมา ทว่า ทันทีที่ใบหน้าหยาบกร้านคร้ามด้วยหนวดเคราเงยขึ้นพบบุรุษที่สวมใส่ชุดสูทสีดำสนิทก็ถึงกับต้องเบิกตาโพลง “คาร์โล แองเจโล!!!”

กระเป๋าและข้าวของที่ถูกรื้อค้นไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไปเพราะในตอนนี้ต้องรักษาชีวิตรอดไว้ก่อน ส่งผลให้มิจฉาชีพคนนั้นรีบวิ่งหนีเข้าไปในตรอกย่อยๆที่อยู่ถัดไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าคาร์โลไม่มีทางปล่อยให้มันหนีรอด เขาสาวเท้าวิ่งตามไปอย่างกระชั้นชิดโดยที่มือข้างหนึ่งล้วงปืน IMI Desert Eagle ที่พกติดตัวตลอดขึ้นมาจากใต้เสื้อสูทพลางเล็งเป้าไปยังเหยื่อผู้โชคร้ายแล้วลั่นไกโดยไม่รั้งรอทันที

ปังงงง!!!

เสียงปืนดังกึกก้องสะท้อนผนังอาคารประหนึ่งอสุนีบาตที่ฟาดผ่าลงมาจากเบื้องบนเพื่อลงทัณฑ์ใครบางคนที่ทรุดล้ม เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นจากบาดแผลบริเวณท่อนขาจนไหลซึมชุ่มกางเกงยีนออกมาเปื้อนเปรอะพื้นถนน

“โอ้ยยยย...อย่าทำผมเลย ผมขอโทษ”

เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายพยายามถดตัวหนีจากมาเฟียหนุ่มที่ค่อยๆก้าวย่างเข้ามาอย่างเชื่องช้าประหนึ่งมัจจุราชที่พร้อมกระชากวิญญาณออกไปจากร่างกายก็ไม่ปาน และทันทีที่ประชิดตัวคาร์โลก็ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นเหยียบอกพร้อมเล็งปากกระบอกปืนจ่อไปยังศีรษะชายฉกรรจ์คนนั้น

“อย่าๆ...ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ ผมสัญญา ผมจะไม่ทำอีก” มันร้องขอชีวิตด้วยใบหน้าตื่นกลัว น้ำตามากมายไหลพรั่งพรูจนไม่เหลือเคล้าของความเป็นลูกผู้ชายเมื่อความกลัวตายเข้ามาบดบังแทนที่

มือที่ถือปืนนั้นนิ่งพอกับนัยน์ตาสีเทาที่แข็งกร้าวราวกับสามารถดูดกลืนโลกทั้งใบมาไว้ในนั้นได้ ยิ่งสร้างความกลัวให้อีกฝ่ายจนแทบจะหมดลมทั้งที่ยังไม่โดนลูกกระสุนอีกนัดเสียด้วยซ้ำ

“เอาเถอะ...ถ้าไม่ติดว่าวันนี้คือวันพักผ่อน ฉันจะส่งแกลงไปนอนในนรกแน่นอน!!!” คาร์โลพูดพลางตัดสินใจลดปากกระบอกปืนก่อนจะเก็บมันไว้ใต้เสื้อสูทอีกครั้ง ทำให้ชายคนนั้นรีบลากขาข้างที่บาดเจ็บออกไปอย่างลนลานหลังได้รับการปลดปล่อยให้รอดจากความตายอย่างเฉียดฉิว “โจรกระจอก!” มาเฟียหนุ่มสบถพลางหมุนตัวเดินออกไปเก็บข้าวของหญิงสาวใส่กระเป๋าดั่งเดิม เพื่อนำไปให้พันธิตราซึ่งกำลังยืนรอด้วยสีหน้าท่าทางกระวนกระวายโดยมีเอริคเฝ้าระวังความปลอดภัยตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

“คุณไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ ฉันได้ยินเสียงปืนแว่วมาทำเอาตกใจเสียแทบแย่” เธอร้องถามด้วยความกังวลใจ

“ไม่เป็นไรครับ พอดีผมหลบลูกปืนได้” เขาโกหกหน้าตายเมื่อไม่อยากบอกว่าเสียงปืนที่ดังขึ้นนั้นมาจากใครกันแน่ ก่อนจะยื่นกระเป๋าให้หญิงสาวอย่างรวดเร็ว “นี่กระเป๋าของคุณครับ"