หลงกลรักDadมาเฟีย

สวัสดีครับผมชื่อพิรุณ อายุสามสิบห้าปีผู้พึ่งได้พบกับความรักเมื่อเจอหญิงสาวนักศึกษาที่เดินนำผมอยู่ตอนนี้
ผมคือชายหนุ่มมาเฟียผู้ไร้ซึ่งความรู้สึก ถูกเลี้ยงดูมาอย่างแข็งกระด้างไม่ต่างจากศิลาที่เป็นตระกูลของผม
ทั้งยังเป็นถึงหัวหน้าแก๊งคาโป้ และใช่ตำแหน่งนั้นเป็นของผมมาตั้งแต่อายุสิบแปดปี
ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนเลวร้ายอย่างผมจะมาหลงใหลในรอยยิ้มหวานๆของหญิงสาวนามว่าหยาดฝน เธอมีดวงตาสีฟ้าสดใส ผมลอนหยักศกสีน้ำตาลอ่อน นิสัยของเธอนั้นอ้อนราวแมวน้อย และใช่ครับผมพร้อมทำทุกสิ่งเพื่อได้เคียงคู่กับเธอไปตลอดกาล
"นั่งคุยกับแด๊ดก่อนได้ไหมคะคนดี" ชายหนุ่มคุกเข่าลงล่างเตียงพร้อมหญิงสาวที่ลุกขึ้นนั่ง

ในตอนนี้ร่างของชายหนุ่มนั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขาของเธอที่นั่งอยู่บนเตียง พร้อมมือหนานั้นที่เอื้อมไปกุมมือของหญิงสาวตรงหน้าไว้อย่างอ่อนโยน

"แด๊ดจะทำอะไรคะ?"

"แม่แมวน้อยของแด๊ด หนูรู้ใช่ไหมว่าแด๊ดเป็นใครแล้วทำอะไรอยู่" เขาถามพร้อมเงยมองหน้าหญิงสาว

"รู้ค่ะ"

"แด๊ดเป็นมาเฟียนะคะ หนูอาจเจ็บตัวหากคิดจะทำเรื่องแบบนั้นในตอนนี้"

"แด๊ดทำแบบอ่อนโยนได้ไหม?"

"แด๊ดรับปากไม่ได้เลยค่ะ เพราะแด๊ดนั้นอยากได้หนูมานานเกินไป"

"หมายความว่าที่ผ่านมาแด๊ดไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นเลยเหรอ"

"ทำค่ะ แต่ไม่ใช่กับหญิงสาวแบบหนู"

"มันต่างกันยังไง หยาดไม่เข้าใจ"

"ผู้หญิงพวกนั้นยอมให้แด๊ดทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ต้องสนว่าจะเจ็บแค่ไหน ต่างจากหนูที่แด๊ดแสนจะรักและเฝ้าทะนุถนอม"

"มันจะเจ็บมากไหม?"

"อาจจะมาก"

"แด๊ดจะอ่อนโยนกับหนูไหมคะ?"

"ถ้าหนูกลัวแด๊ดจะไม่ทำแด๊ดสัญญา" นิ้วก้อยที่สวมแหวนมรกตของชายมาเฟียเกี่ยวสัญญากับหญิงสาวไว้ พร้อมก้มลงบรรจงจูบที่หลังมือเธอเบาๆ