ไม่รอแล้วนะเธอ

(แล้วสรุปวันเกิดฉัน เรายังจะเจอกันอยู่หรือเปล่า นายยังจะมีเวลาให้ฉันอยู่ไหม)

"ไปอยู่แล้ว วันเกิดเธอเราจะเจอกันแบบที่คุยกันไว้ มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น"

(ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าเกิดจะผิดนัดก็ให้บอกกันซะตั้งแต่ตอนนี้ พอถึงวันนั้นมันจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดหวัง นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม)

"เข้าใจ แต่เราจะไม่ผิดนัดเด็ดขาด เรายังจะเจอกัน ถึงยังไงเราก็ไปหาเธอแน่นอน"


__________________


"สุขสันต์วันเกิดนะปลาวาฬ" เอ่ยออกมาแบบนั้นทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีค่าตั้งแต่ตอนที่มองตาเธอแล้ว รู้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในสภาวะที่เป็นปกติ และเขาเองที่ผิด เขาผิดเวลาทั้งที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอ แต่เธอช่วยมีเหตุผลกว่านี้หน่อยได้ไหมวะ

"นี่มันตีสองแล้วนะ พ้นวันเกิดไปแล้วแหละ" คนบอกยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน ความรู้สึกผิดหวังมันอัดแน่นในใจเป็นหมื่นๆ คำ ติดที่ทำอะไรไม่ได้ ที่ผ่านมาก็คิดแหละว่าอาจจะสำคัญอยู่บ้าง แต่วันนี้รู้แล้วว่าคิดไปเองทั้งนั้น

"รู้ว่ามาช้า พอดีว่ามีเหตุสุดวิสัย" คนตัวโตพยายามอธิบาย

"แล้วถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะมาเร็วกว่านี้ไหม"

"เพราะติดธุระสำคัญเลยมาช้า"

"ตรงไหนสำคัญกว่าก็ไปเถอะ"

"อย่างี่เง่าได้ไหมวะ"

"ตรงไหนไม่งี่เง่าก็ไปดิ แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาเจอกันแล้ว อย่ามาเจอผู้หญิงงี่เง่าแบบฉันอีก พอเถอะ มันถึงเวลาแล้วที่เราจะยุติความสัมพันธ์แบบนี้สักที"