อุ่นใจในไอหนาว

"คุณจะปล่อยให้หลานสาวคุณกำพร้าเหรอคะ คุณจะใจร้ายทิ้งเด็กคนนี้ไว้กับคนอื่นจริงๆ เหรอคะ"



***



"เราออกมาจากครอบครัวนั้นนานแล้ว ไม่เคยติดต่อ ไม่คิดหันหลังกลับไปอีกแล้วก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กคนนี้มีชีวิตอยู่บนโลก"


เรื่องพวกนั้นช่างมันสิ...ครอบครัวที่เคยผลักไสไอหนาวให้ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวอย่างยากลำบากเพียงเพราะไอหนาวชอบผู้หญิงและเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนน่ะ ไม่น่ากลับไปหาเท่าไหร่นักหรอก- ต่อให้ใครในครอบครัวนั้นตาย ต่อให้เด็กคนนี้ต้องกลายเป็นลูกกำพร้า มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะเข้าไปยุ่งไม่ใช่หรือไง


แต่แม่สเตรทคนนี้ก็เอาแต่ตามตื้อไม่หยุด...

สงสารเด็กคนนั้นมากทำไมไม่รับเป็นลูกตัวเองไปเลยล่ะ....


"แล้วคุณจะให้หลานสาวของคุณอยู่ตัวคนเดียวทั้งที่มีคุณเป็นครอบครัวคนสุดท้ายเหรอคะ" น้ำอุ่นกลั้นใจอย่างเหลืออดพลันเสสายตามองเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบที่นั่งอยู่ไม่ไกล ก่อนจะช้อนสายตามองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกไม่ค่อยพอใจ โดยที่เธอคนนั้นเอาแต่นั่งไหวไหล่ ผินหน้าหนีและไม่คิดจะรับผิดชอบเด็กที่ได้ชื่อว่าเป็นสายเลือดเดียวกันนี่เลยสักนิด


"เราไม่เคยเลี้ยงเด็ก คุณจะให้เรา-"


"เดือนหน้าอองตองจะเปิดเทอม เราจัดการเรื่องบางส่วนให้แล้ว- ต่อจากนี้หวังว่าหน้าที่นี้จะไม่เกินความสามารถของคุณนะคะ"


น่ารำคาญเอาเรื่องเลยนะยัยคนนี้...

น้ำอุ่นอะไรนี่เป็นสเตรทขี้จัดแจงหรือไง...