ฉันตกหลุมรักเธออีกครั้ง

วันแรก ที่เราได้พบกัน จำได้ว่า วันนั้นฤดูฝนกลางเดือนมิถุนายน

ใบหน้าและรูปร่างสมส่วนงดงามดั่งเทพเจ้าสรรค์สร้าง ฉันยอมรับโดยดุษฎี ณ วินาทีนั้นว่า
...ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบเจ็ดปี ยังไม่เคยเห็นใครสวยงามสมบูรณ์แบบเช่นเธอมาก่อน
สวยมาก งดงามเหมือนนางฟ้า นางสวรรค์
แต่...เอ๊ะ...ฉันคุ้นหน้าเธอเหลือเกิน...จำได้แล้วและจำได้ดี ใบหน้างดงามสมบูรณ์แบบนี้...

เธอสวยกว่าเดิม เพราะตอนนี้นัยน์ตาสวยสีน้ำตาลอ่อนนั้นเด่นชัด ไม่ถูกบดบังใต้แว่นสายตาอีกแล้ว
ผมที่เคยหยิกแต่เดิม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นผมตรงดัดปลายผมเป็นลอนใหญ่ยาวถึงกลางหลัง
ยิ่งได้มองใกล้ๆ ยิ่งสวย

"ฉันจะให้เธอหนึ่งล้านสองแสนบาท โดยยินดีจะโอนให้ทันทีที่เราเซ็นสัญญากัน ข้อแม้คือ เธอต้องเป็นคนของฉัน เป็นระยะเวลาหนึ่งปี"
"เป็นคนของคุณ หนึ่งปี" เธอทวนข้อเสนอเหมือนคิดไตร่ตรอง
"ใช่ หนึ่งล้านสองแสนกับระยะเวลาหนึ่งปี" ฉันย้ำอีกครั้ง
"คนของคุณคือ?"
“เอ่อ...คล้ายๆ ภรรยาดูแลสามีนั่นแหละ”
คุณนางฟ้าอึ้งไปเลย กระพริบตาปริบๆ พร้อมทวนเป็นคำถาม
“ภรรยาดูแลสามีเหรอคะ?”