หม่าม้าครับ...นั่นพ่อหนูมั้ย

"ออกไปจากชีวิตเราตั้ง 3 - 4 ปี กลับมาอีกทีจะมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อของลูกได้ยังไง...ฉันไม่ให้สิทธิ์นั้นกับคุณหรอกนะ"

"ถ้าคุณแน่ใจว่าใจแข็งก็ลองดู"



***




"ดูยังไงนั่นก็ลูกฉัน" เขาเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ แม้ว่าในขณะที่ดวงตาของเขามองเด็กตรงหน้า- ทั้งสีหน้า แววตาและน้ำเสียงที่เอ่ยออกมาจะยังช็อกกับเรื่องที่ตนเพิ่งรู้ก็ตาม


"แน่ใจได้ยังไงว่าดีแลนเป็นลูกชายของคุณ...เราเลิกกันไปตั้งนานแล้ว"


"จะบอกว่าไม่ใช่- ทั้งที่เด็กคนนั้นเหมือนฉันขนาดนั้นเนี่ยนะ"


ใช่!เด็กคนนั้นที่เขาบังเอิญเจอด้วยการช่วยชีวิตอย่างหวุดหวิดนั้นหน้าเหมือนเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน ที่สำคัญเขาไม่ได้โง่จนดูไม่ออกว่านั่นลูกใคร


ซึ่งเรื่องของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนั้น หากจะให้เธอเถียงกับชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้ต่อไปมันคงไม่มีประโยชน์ ในเมื่อภาพที่เขาเห็นกับตา มันคือเขา- โรเบิร์ตขนาดย่อส่วนที่เหมือนกันทุกระเบียบนิ้ว แล้วแบบนี้จะให้เธอปฏิเสธและหนีความจริงเรื่องที่เธอท้องกับเขา ก่อนจะถูกเขาทิ้งไปได้อย่างไรกัน


ทั้งที่เธอพยายามหลบ...

แต่ปัญหาคือเขากลับเอาแต่วิ่งเข้าหาเนี่ยสิ...


"โอเค...ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องจริง แต่นายช่วยลืมมันไปได้มั้ย- ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นเพราะฉันไม่ต้องการ"


"แต่ฉันต้องการ"


"ยอมรับความจริงสักทีว่าเรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่วันที่นายทิ้งฉันไปแล้ว"


"ใครบอกว่าเรื่องของเราจบ"


"..."


"เรื่องของเรามันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก"