เค้กชิ้นนี้พี่ขอชิม

"คุณต้องการอะไรคะ"
คติยาเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเอาเรื่อง แต่แสงไฟอันน้อยนิดไม่เอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ ทำให้เธอเห็นหน้าเขาเพียงลางๆ แต่กระนั้นก็รู้สึกคุ้นหน้าเขาอยู่ไม่น้อย
"ผมอยากกินเค้ก"
"อะ... อะไรนะคะ"
"ผมบอกว่าอยากกินเค้ก วันนี้แวะไปแล้ว แต่ร้านปิดเสียก่อน" จากที่กลัวๆ คติยาเริ่มใจชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง อย่างน้อยผู้ชายตรงหน้าก็น่าจะเป็นคนที่เธอรู้จัก หรือไม่ก็เป็นลูกค้าที่เคยไปอุดหนุนขนมที่ร้าน
"งั้นวันพรุ่งนี้เชิญที่ร้านนะคะ"
"แต่ผมอยากกินวันนี้ ได้หรือเปล่า"
"หา...อื้อ...คุณ"
คติยาตกใจกับคำพูดของเขา ปากที่เผยอจะเอ่ยคำปฏิเสธกลับถูกริมฝีปากได้รูปกดทับปิดกั้นคำพูดเอาไว้เสียก่อน