กว่าจะสิ้นสาธารณ์

บทกวีเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "มนุษย์" เป็นอีกด้านที่หลายคนอาจไม่เคยรู้หรือสัมผัสมาก่อนผ่านการเรียงร้อยถ้อยคำเป็นร้อยกรองอันไพเราะจนน่าพิสมัยในหนังสือเล่มนี้ กว่าจะสิ้นสาธารณ์
.
******
กำพร้า
กลอนหกสุภาพ

๏ เหงื่อหยดรดหลั่งอาบร่าง
แดดช่างร้อนแรงแสงเผา
ชุ่มโชกชโลมไล้วัยเยาว์
เร่าเร่า รัวพร้าผ่าฟัน

๏ มือเล็กร่างเล็กเด็กแกร่ง
ออกแรงแปลงรกไร่ผัน
แคล่วคล่องว่องไวมือมั่น
โรมรันถางถากลากไม้

๏ ผอมเกร็งผิวคล้ำคราดหญ้า
แขนขาลีบเล็กแกว่งไหว
โกยกวาดกราดตัดกวัดไกว
เข่งใส่สุมกอบก่ายกอง
ฯลฯ