หวนคืนรักเก่า

"ถ้าชาติหน้ามีจริงเค้าขอเกิดขอเจอตัวอีกนะมีน และขอให้คู่กับทุกภพทุกชาติไปขออย่าให้มีอุปสรรคกีดขวางเรา2คนเลยนะและขอให้เราได้ลอยกระทงคู่กับแบบนี้ตลอดไปทุกๆ ปีเลย"

ธารธาราพูดอธิษฐานออกมาเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่2คน นั่นทำให้มีนาใจกระตุกวูบด้วยความรู้สึกผิด เพราะเวลาที่เธอจะได้อยู่กับธารธารานั้นเหลือน้อยเต็มทีแล้ว เมื่อถึงเวลาจากกันธารธาราจะทำใจได้หรือเปล่า ทำไมเธอถึงได้เจ็บปวดตั้งแต่ยังไม่จากกัน เธอทำใจที่จะเห็นธารธาราเสียใจไม่ได้

"จะร้องไห้เหรอ อย่าร้องไห้นะมันเป็นลางไม่ดีรู้ไหม"

"มันซึ้งต่างหากล่ะ"

ธารธารายิ้มให้กับมีนาแล้วจูงมือมีนามาปล่อยกระทงด้วยกัน

"มีนเราจะมาลอยกระทงด้วยกันแบบนี้ทุกๆ ปีเลยได้ไหม เค้าอยากมีตัวในชีวิตตลอดไปเลยนะ"

"ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าอาจจะได้ลอยกับตัวไปทุกๆ ปี"

มีนาพยายามตอบแบบเลี่ยงๆ ให้มากที่สุดแต่ถึงจะตอบแบบเลี่ยงๆ นั่นก็ทำให้ธารธารามองมีนาอย่างไม่เข้าใจอยู่ดี

"เราไม่เข้าใจทำไมต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเรา2คนตัวพูดเหมือนเราจะพรากจากกัน"

"ก็เค้าไม่อยากรับปาก อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน"

"แต่สิ่งที่แน่นอนคือเค้ารักตัวจนสุดหัวใจแม้ตายเป็นผีเค้าก็จะรักและจะตามไปรักตัวในชาติหน้าด้วย"

"เว่อร์"

"ไม่ได้เว่อร์เค้ารักตัวจริงๆ นะตัวไม่เชื่อเค้าเหรอ"

ธารธาราเดินจับมือมีนาและพูดคุยกับมีนาไปด้วย

"เชื่อก็ได้ เค้าก็รักตัวเหมือนกันถ้าอนาคตเรา2คนต้องแยกจากกันงั้นเค้าขอให้ตัวรู้เอาไว้ว่าเค้านั้นรักตัวที่สุดรักตัวแค่คนเดียวและจะรักแค่ตัวตลอดไป"

มีนาตอบแบบจริงจังนั่นทำให้ธารธาราที่ไม่ได้คิดอะไรมากถึงกับยิ้มกว้างขึ้นมา