โซ่บำเรอ

เขาเกลียดเธอ แค้นเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็ลุ่มหลงเธอจนถอนตัวไม่ได้ ชวินจึงต้องจองจำแสนดีเอาไว้ด้วยโซ่เส้นหนึ่งที่ไม่มีวันปลดออก และทำให้เธอตายทั้งเป็นเพราะถูกไฟแค้นแผดเผาจนมอดไหม้

ใบหน้าที่นองน้ำตาของแสนดีไม่ทำให้เขารู้สึกสงสารแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่เธอทำมันส่งผลร้ายแรงเกินอภัย

"ฮึก...ฮือๆ..."

เธอไม่ตัดพ้อต่อว่าใดๆเพียงส่งเสียงสะอื้นคร่ำควรญเพราะเจ็บปวดเกินกว่าจะเก็บเอาไว้

"ฮึก..."

มือบางที่สั่นเทากอบเส้นผมบนพื้นขึ้นมากอดอย่างทะนุถนอม ก่อนจะยกขึ้นลูบศีรษะของตัวเองที่ตอนนี้ถูกตัดผมจนสั้นกุดด้วยหัวใจที่แตกสลาย

"ความเสียใจของเธอมันเทียบไม่ได้เลยกับที่ยัยวีได้รับ และฉันจะทำให้เธอเรียกร้องหาความตายด้วยตัวเอง!"

คำพูดที่ไร้เยื่อไยและแววตาอาฆาตของคนพูดบาดลึกลงในหัวใจที่บอบช้ำจนโทรมเลือด แสนดีก้มหน้าลงแล้วสะอื้นจนบ่าบอบบางสั่นสะท้าน คำถามเดียวในใจตอนนี้คือ...

เมื่อไหร่ความทรมานนี้จะสิ้นสุดลงเสียที...