ลูกหว้าไม่อยากแต่งกับลูกเจ้าของไร่ข้างๆ

ไร่พิสิฐจิรกุลกิจกับไร่อัศววัฒน์สกุลเจ้าของไร่ทั้งสองต่างก็เป็นเพื่อนไร่ที่ดีต่อกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ แต่พอมาถึงรุ่นลูกรุ่นหลานอย่างลูกหว้ากับพ่อเลี้ยงขุนเขาไม่รู้ว่าทั้งสองคนเล่นด้วยกันอิท่าไหนถึงได้เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้

แต่ทว่าทั้งสองคนต่างก็เหมือนจะมีความรู้สึกแปลกๆ ต่อฝั่งตรงข้ามด้วยนี่สิ



"จะยืนบื้ออยู่ทำไมละ ก็มาอุ้มลูกหมูของคุณกลับไปซะทีสิเห็นไหมมันกินต้นอ่อนดอกทานตะวันฉันหมดไปครึ่งแปลงแล้วเนี่ย"

"ไอ้อ้วนคายออกมาเดี๋ยวก็ท้องเสียหรอก" พ่อเลี้ยงขุนเขาเดินข้ามรั้วกั้นสีขาวเข้ามาในเขตแดนของไร่พิสิฐจิรกุลกิจก่อนจะเดินตรงไปหาหมูของเขาอยู่แปลงดอกทานตะวัน

"ขอให้ท้องเสียยันเจ้าของมันนั่นแหละ" ลูกหว้าพูดตามหลังคนตัวสูงที่อุ้มลูกหมูแคระเดินกลับไปที่รั้วกั้นเขตแดน

"หึหึ ขอบคุณสำหรับมื้อเช้าของไอ้อ้วนนะ" พ่อเลี้ยงขุนเขาหันมายิ้มยักคิ้วใส่ลูกหว้า

"หน็อย!! พ่อเลี้ยงบ้าเอ๊ย"