หย่าให้คุณรู้สำนึก

"ทำไมพี่ถึงโง่อย่างนี้ ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าการพนันมันทำให้ไม่เหลืออะไรสักอย่าง รถพี่ยังเอาไปจำนอง รู้ไหมว่าอีกหน่อยแม้แต่บ้านหลังนี้ก็จะโดนยึด รู้ไหมว่าตอนนี้เราแทบไม่เหลืออะไรแล้ว!"

อิงดาวร้องไห้เต็มหน้าโดยไม่อายสามี เธอเหนื่อยมาก ทนเหนื่อยมานานหลายปี ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตครอบครัวดีขึ้น อยากใช้หนี้หลักล้านให้หมดไวที่สุด ครอบครัวจะได้กลับมาลืมตาอ้าปากได้เหมือนเดิม

...แต่ปรเมศกลับไม่สำนึก

เป็นคนสร้างหนี้ก้อนโตไว้แท้ ๆ แต่ก็ยังไม่รู้จักแยกแยะว่าสิ่งไหนที่ควรทำไม่ควรทำ เอาเงินที่ต้องจ่ายเป็นค่างวดบ้านไปเล่นการพนันจนหมด ซ้ำร้ายรถยนต์คันแรกและคันเดียวที่มีอยู่ก็ยังเอาไปจำนองจนหลุดจำนองไปแล้ว

"พี่ก็เครียดนะอิง ที่อิงลำบากก็เพราะพี่ พี่ถึงได้พยายามช่วยอิงหาเงินเพิ่มไง"

"แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้ ข่าวก็มีให้เห็นทนโท่ พี่เคยเห็นใครได้ดีเพราะเล่นพนันไหม? ไม่มี ไม่มีสักคนเลย มีแต่ล่มจม ไม่เหลืออะไรสักอย่าง" วิธีหาเงินอย่่างสุจริตมีอีกตั้งหลายอย่าง แต่สามีกลับเลือกเส้นทางที่คิดว่าจะทำให้รวยทางลัดได้

ไม่เคยเห็นใครร่ำรวยด้วยการพนันสักคน

"ถ้าพี่อยากช่วยอิง พี่หางานอย่างอื่นทำก็ได้นี่ ขับแท็กซี่ ขับแกร็บหลังเลิกงานก็ได้ ทำไมล่ะ ทำไมต้องโง่ด้วย"

"เออ! พี่มันโง่ โง่มาก ถ้าพี่มันเลวขนาดนั้น อิงก็ไปจากพี่เถอะ อย่ามาทนอยู่กับผัวเฮงซวยอย่างพี่เลย"

ปรเมศทิ้งตัวนั่งชันเข่าลงกับพื้น ยกมือตบที่แก้มของตัวเองอยู่หลายที คิดว่าเขาไม่เครียดเหรอ เขาเครียดมาก ๆเครียดจนหัวจะระเบิดอยู่แล้ว ก็เพราะไม่อยากเห็นเมียไปนั่งตากแดดตากฝนขายของที่ตลาดนัด ถึงได้คิดหาหนทางช่วยหาเงินมาใช้หนี้ที่เขาก่อไว้

แต่ใครจะไปรู้ว่าจะหมดตัว มีเงินติดกระเป๋าอยู่ไม่ถึงร้อย

"พี่ปอนด์คิดได้แค่นี้เหรอ หลายปีที่อิงทนเหนื่อย อดทนทำทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนผ่านปัญหาไปให้ได้ ไม่ต่อว่า ไม่โทษอะไรพี่เลย แค่นี้พี่ก็ไม่รู้เหรอว่าอิงทำเพื่อพี่มากขนาดไหน" อิงดาวข่มกลั้นไม่ให้น้ำเสียงที่พูดสั่นสะท้าน หญิงสาวยกมือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า มองสามีที่นั่งหน้าเครียดด้วยสายตาตัดพ้อ

ที่เธอทำมาทั้งหมด ไม่มีค่าต่อความรู้สึกของปรเมศ ?

ต่อให้เหนื่อย ต่อให้ลำบากมากขนาดไหน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่คิดจะปล่อยมือจากเขา

"แล้วอิงจะให้พี่ทำยังไง ให้พี่ฆ่าตัวตายเอาเงินประกันให้อิงเลยไหม เราจะได้มีเงินใช้หนี้กัน" รู้เต็มอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ไม่อาจควบคุมความโกรธความน้อยใจที่ถูกเมียต่อว่าได้จนต้องพูดถ้อยคำประชดประชันออกไป

คำพูดของสามีเล่นเอาหัวใจของอิงดาวกระตุกวูบ ปรเมศดูถูกความรักและความซื่อสัตย์ของเธอมากเกินไป ริมฝีปากบางเผยอรอยยิ้มนิด ดวงตาที่ยังรื้นด้วยน้ำสีใสฉายแววผิดหวัง

"พี่ปอนด์ไม่ต้องทำอะไรเลย เดี๋ยวอิงทำเอง"


***

"ลุง หมูปิ้ง 2 ไม้คร้าบ"

ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการปิ้งหมูอยู่ เสียงพูดเล็กของเด็กก็ดังอยู่ที่หน้าร้าน ปรเมศทิ้งของที่กำลังทำอยู่ชั่วคราวแล้วมองไปยังเด็กชายที่อายุน่าจะราว ๆสามถึงสี่ขวบที่กำลังมองหมูปิ้งที่อยู่บนถาดตาแป๋ว

"เอา 2 ไม้เหรอครับ"

"คร้าบ" บอกพลางยื่นเงินแบงค์ร้อยให้กับคุณลุงเจ้าของร้าน เด็กน้อยเอียงหน้ามอง พอคุณลุงยิ้มส่งมาให้ก็ฉีกยิ้มตอบ

"เอาข้าวเหนียวด้วยไหมครับ" ถามขณะที่หยิบหมูปิ้งขึ้นมาจากถาดสามไม้ใส่ในถุงร้อน

น่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน

"ม่ายเอาคร้าบ ปินปินจะกินแค่หมู" บุ้ยปากไปยังหมูปิ้งที่วางซ้อนทับกันอยู่บนถาดพลางกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่

ปรเมศยิ้มขำ หยิบหมูปิ้งขึ้นมาอีกสองไม้ใส่ในถุงร้อน

"ลุงแถมให้ 3 ไม้ นะครับ กินให้อร่อยนะครับคนเก่ง" เดินอ้อมโต๊ะออกมา ย่อตัวลงนั่งอยู่ตรงหน้าเด็กชาย ยิ้มเต็มหน้าให้เด็กน้อยอีกครั้ง พิศมองดวงหน้าใสซื่อ

...เหมือนจะคุ้นหน้า

แววตาแบบนี้ที่เขาโหยหามานานหลายปี

"ขอบคุณคร้าบ ลุงใจดีที่สุด"

เด็กชายยกมือไหว้พร้อมก้มศีรษะลง ปรเมศกำลังจะเอื้อมมือไปจับที่ศีรษะของอีกฝ่าย ทว่าก็มีเสียงพูดดังขึ้นที่ทำให้ร่างกายของเขาชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า

***
**นิยายรัก ดราม่าเพียงน้อยนิด ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
**อ่านแล้วชอบฝากกดหัวใจและทิ้งคอมเมนต์ไว้ให้ด้วยนะคะ
**กดซื้อผ่านเวปหรือระบบแอนดรอยด์จะได้ราคาที่ต่ำกว่าแอปเปิ้ลค่ะ
**โปรดโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนกดซื้อนะคะ ^^
**ไฟล์ตรวจคำผิดแบบสมบูรณ์จะแก้ไขในระบบไม่เกินวันที่ 10/12/67