คุณหนูครับผมยอมแล้ว

เพราะมีเหตุให้ต้องเดินทางไปตามหาแม่ที่ไปเป็นคุณนายอยู่ในบ้านเศรษฐี ทำให้เขาได้พบกับคุณหนูผู้เปรียบเหมือนดอกฟ้า จนหมาวัดต่ำต้อยอย่างเขาไม่อาจเอื้อมถึง...

ต้นกล้ามองชุดเดรสลูกไม้สีขาวของคนตรงหน้า ก่อนจะหลุบตามองไปยังนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนสีเงินแวววาวสวมอยู่ อีกทั้งข้อมือของเธอก็ยังมีสร้อยข้อมือเพชรระยิบระยับ เขาจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"หมั้นกับเขาแล้วเหรอ"
อิงขวัญไม่ตอบเป็นคำพูด แต่พยักหน้าอย่างกล้ำกลืน
"อืม ยินดีด้วยนะ พี่แค่เอากระเป๋ามาคืนให้ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว"
ต้นกล้าเอ่ยพลางยื่นกระเป๋าสะพายให้คนตัวเล็ก เธอก็รับไปทั้งน้ำตา ส่วนตัวเขาเองก็แทบไม่ต่างกัน น้ำตานั้นแทบจะล้นทะลักออกจากเบ้าตาอยู่แล้ว แต่ยังคงกลั้นไว้
สักพักเขาก็ล้วงหยิบของบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกง เป็นสร้อยข้อมือทองที่เขาเพิ่งเอาเส้นที่ขาดไปขาย แล้วเอาเงินที่มีอยู่ทั้งหมดไปซื้อเพิ่มอีก เพื่อให้ได้สร้อยข้อมือทองน้ำหนักหนึ่งบาทลายเดิมมา จนตอนนี้แทบไม่เหลือเงินติดตัว มีแค่ค่าน้ำมันรถพอที่จะขับกลับบ้านเท่านั้น
"ของขวัญวันหมั้น อ้ายให้เจ้า"
เขาพูดเป็นภาษาบ้านเกิดแล้วจับมือหญิงสาวมารับสร้อยข้อมือที่ซื้อให้ ถึงแม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเธอคงไม่ใส่ทอง แต่เขามีปัญญาให้ได้แค่นี้จริงๆ

#ไม่มีนอกกายนอกใจ

นิยายเรื่องนี้มีภาพประกอบภายในเล่ม 2 ภาพ และมีบทสนทนาภาษาอีสานแทรกอยู่เป็นบางตอน (ไม่มีวงเล็บแปลเพราะใช้ถ้อยคำที่อ่านง่าย) ลองอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดซื้อนะคะ
ซื้อผ่านเว็บจะได้ราคาถูกกว่าช่องทางอื่น