ป่วนหัวใจท่านประธานสุดเฮี้ยบ

ความรักของคุณหนูใหญ่ของบ้านเอื้อภัทรพงศ์กับเด็กในบ้านจะเป็นไปได้ไหมเมื่อหนึ่งพยายามเข้าหาแต่อีกหนึ่งก็พยายามหนีหัวใจตัวเองสุดฤทธิ์เพราะคิดว่าตัวเองเป็นแค่เด็กในบ้าน แต่หนีอีท่าไหนไม่รู้ เมื่อเธอต้องเข้าไปฝึกงานเป็นผู้ช่วยเลขาบริษัทแม่ของเครือเอื้อภัทรพงศ์
“จะหนีไปไหนชลา” มือหนาคว้าแขนเสลาเอาไว้ก่อนที่เจ้าของแขนเล็กจะเดินหนีเขาไปอีก
“คุณใหญ่! ปล่อยแขนชลานะ”
“แล้วถ้าพี่ไม่ปล่อยล่ะ”
“คุณใหญ่ต้องปล่อยค่ะ” ดวงตาแววโรจน์ที่มองมำทำเอาลีโอถึงกับเลิกคิ้วอย่างถูกใจเพราะไม่บ่อยที่คนตรงหน้าเขาจะแสดงท่าทางแบบนี้ออกมา
“มีอะไรให้เราช่วยไหมชลา” จู่ ๆ ก็มีเสียงนุ่มเอ่ยถามมาจากด้านหลังชลาที่พอได้ยินเสียงคุ้นหูก็รับหันไปมองก่อนจะรีบสะบัดมือออกจากมือหนาแต่ก็ดูเหมือนเจ้าของมือจะเพิ่มแรงบีบให้แน่นมากกว่าเดิม
“กรณ์!”
“คุณครับ กรุณาปล่อยแขนเพื่อนของผมด้วย” คิ้วเข้มของหนุ่มลูกครึ่งถึงกับกระตุกเมื่อจู่ ๆ ก็ได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจดังอยู่ด้านหลัง
“ไม่ปล่อย”
“มึง!”
“อ้อ แล้วอีกอย่างนะ...”
“เรื่องนี้ นายเป็นคนนอกอย่ามายุ่งจะดีกว่า”
“ปล่อยให้ผัวเมียเขาเคลียร์กันเอง”
“พูดแค่นี่...คงเข้าใจนะ” กรณ์ถึงกับหน้าเสียใบหน้าคมคายของหนุ่มลูกครึ่งที่ก้มลงมากระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูก็ทำเอาเจ้าตัวถึงกับกำหมัดตัวเองไว้แน่นเพราะทั้งรูปร่างและหน้าตา ตัวเขาสู้คนตรงหน้าไม่ได้เลยสักนิด
“คุณใหญ่!”
“ทำไม หรือมันไม่จริง”
“เราเป็นของพี่ และเป็นมานานแล้วด้วย”