มารดาเลี้ยงของนางร้ายยอดดวงใจท่านอ๋องพิการ 女人的后妈可不好 ,残疾王子深爱的女

การทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงของนางร้าย ยังกลายเป็นพระชายาของท่านอ๋องพิการ ฟังดูแล้วน่าปวดหัวอย่างยิ่ง เชื่อว่าปัญหาคงตามมาอีกเป็นกระบุง ทว่าสิ่งที่นางต้องการคือความรักแสนจริงใจและอยู่อย่างสงบสุข
..........
ชีวิตของมู่กวางอิงทำผิดพลาดมามากมาย กว่าจะรู้ตัวว่าไม่เหมาะสมกับใครก็สายเกินไปแล้ว สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่คือความเชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีน เมื่อถูกใครก็ไม่รู้ฆ่าตาย ก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างมารดาเลี้ยงของนางร้ายในนิยายที่ตัวเองอ่าน ซึ่งตามเนื้อหาชีวิตวัยเด็กของนางร้ายช่างคล้ายกับเธอเหลือเกิน คือไม่ถูกรัก...
ความจริงเจ้าของร่างเดิมเป็นเพียงตัวประกอบอยู่ในตำแหน่งพระชายารองของท่านอ๋องเจ็ดที่เขารักสุดหัวใจ เขาเคยเป็นแม่ทัพใหญ่ แต่ถูกพระชายาเอกซึ่งเป็นองค์หญิงเชลยวางยาพิษจนกลายเป็นคนพิการ ก่อนที่สตรีผู้นั้นจะหนีไป หนำซ้ำเด็กที่พระชายาเอกทิ้งไว้ก็ไม่ใช่ลูกของเขาอีกด้วย ทว่าทิฐิที่มีทำให้ทั้งคู่ต้องหมางเมินกันตลอดชีวิต เป็นเพียงตัวประกอบที่ถูกพูดถึงเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ละครั้งไม่เคยมีช่วงเวลาแห่งความสุข เช่นนั้นในเมื่อนางมาอยู่ในร่างนี้ก็ขอรักบุรุษแสนดี ใช้วิชาแพทย์ที่ถนัดรักษาเขา แล้วช่วยกันเฝ้าเลี้ยงดูนางร้ายไม่ให้ร้ายกาจจากปมที่ไม่เคยเป็นที่รักของใครดีหรือไม่ เพราะนางเองก็ต้องการเพียงความรักที่จริงใจเช่นเดียวกัน
..........
"การรักษาย่อมต้องค่อยเป็นค่อยไป รีบร้อนไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ"
"แต่ข้าอยากรีบครอบครองเจ้า"
ชายหนุ่มเอ่ยจุดประสงค์ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ร่างกายของเขาเป็นเช่นนี้จะทำตามใจปรารถนาได้เช่นไร แล้วนางก็ยั่วยวนเก่งกาจไม่น้อย อยากให้บางสิ่งรีบกลับมาใช้งานได้ยิ่งนัก
"ข้าก็อยากให้ท่านพี่รีบหายดีเจ้าค่ะ เพราะข้ารอให้ท่านครอบครองข้าเช่นกัน"
มู่กวางอิงมีท่าทีเอียงอายยามกล่าวประโยคนั้น ทว่ามือซุกซนของนางไม่ได้แสดงความเป็นสตรีเรียบร้อยสักนิด นางคว้าหมับไปยังแก่นกายที่ไม่อาจแข็งตัวของเขา ยามนุ่มนิ่มยังดูอวบถึงเพียงนี้ หากแข็งตัวจะน่าเกรงขามสักปานใด
"อ๊ะ...ท่านพี่!"
จะไม่ให้นางร้องพร้อมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจได้อย่างไร ในเมื่อส่วนที่ควรนุ่มนิ่ม ตอนนี้มันแข็งขืนเต็มไม้เต็มมือ กำแทบไม่รอบด้วยซ้ำ นางยังอยากพิสูจน์ว่าจับผิดหรือไม่ จึงรูดรั้งไปมาอย่างไร้ยางอาย
มันแข็งแล้วจริง ๆ ด้วย
เหตุก็เพราะมันอยู่ใต้น้ำ ทำให้นางมองไม่ชัด ได้แต่ใช้มือสัมผัสไปทั่วเพื่อสำรวจ ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าคนถูกจับของสำคัญมีท่าทีเช่นไร สีหน้าของเขาบิดเบ้จากความเสียวซ่านที่ดูเหมือนจะมากกว่าทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มา
"พอ...อือ...เจ้าอย่าจับ"
"นี่เป็นสัญญาณว่าท่านพี่ใกล้หายแล้ว ฝีมือการรักษาของข้าล้ำเลิศยิ่ง"
"เจ้าเก่ง อือ...ล้ำเลิศนัก...แต่ปล่อยมันก่อน...อา..."
..........
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสุขนิยม คลั่งรัก พระเอกธงเขียว อบอุ่นหัวใจ ไม่มีดรามาหนักหน่วง
มีการบรรยายฉาก NC เร่าร้อนเช่นเคยนะคะ