ตัวเล็กไม่รักพี่แล้วเหรอครับ

"พี่ชอบมองเวลาที่ร่างกายตัวเล็กบิดเร่าด้วยความสุขสมแบบนี้ที่สุด"

'ซูส แบลนชาร์ด วูล์ฟ' นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของฉายาหมาป่าร้ายแห่งชิคาโก
ถึงคราวต้องพาตัว ภรรยาตามกฎหมาย กลับมาไว้ใกล้ตัว หลังจาก ตั้งใจผลักไส
ให้เธอจากไปเมื่อสี่ปีก่อน เพราะตอนนี้คนที่รอขย้ำกระต่ายน้อยของเขาเริ่มเคลื่อนไหว
และเขาไม่สามารถถ่วงเวลาได้อีกต่อไป และเขาก็สัญญาว่าจะช่วย 'ปลุกจินตนาการ'
ที่หายไปของเธอกลับมาให้ด้วย

'วิอัณณา วูล์ฟ' นักเขียนนิยายแนวรักโรแมนติกกำลังเครียดหนัก
เนื่องจาก 'แมวตาย จินตนาการหาย เขียนนิยายไม่ได้'
ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวน้อยหัวอ่อน ที่ตามตื๊อขอเขาแต่งงานอย่างเมื่อก่อนแล้ว
และเธอก็ไม่อยากกลับไปหาคนที่ทำให้ใจเธอเจ็บปวดอีก
แต่อันตรายที่เกิดขึ้นทำให้คนตัวเล็ก 'จำใจ' ต้องกลับไป

+++ตัวอย่างความอร่อย+++
"อืม เต็มไม้เต็มมือชะมัด"
พึมพำพลางส่งเสียงครางออกมา พอหญิงสาวเจ้าของความอวบอัดพยายามจะผลักไสปลายนิ้วหนาก็โจมตีจุดอ่อนทันที เขาขยี้ยอดอกที่แข็งเป็นไตจนวิอัณณาสะดุ้งเฮือกเหมือนโดนกระแสไฟวิ่งวนไปทั่วร่าง สองมือบางที่พยายามจะผลักไสเปลี่ยนไปยึดหัวไหล่หนาไว้เพื่อพยุงตัวไม่ให้ล้ม
"อืมมม"
เสียงที่เปล่งออกมาครานี้เป็นเสียงที่ทำให้ซูสยิ้มกริ่มยิ่งกว่าตอนหลอกสาวเจ้าเข้าห้องน้ำได้สำเร็จเสียอีก เพราะเสียงนี้แสดงให้เห็นว่ามือหนาของเขาปลุกเร้าอารมณ์ของเธอสำเร็จ และตอนนี้วิอัณณาลืมเรื่องเครียดในหัวไปแล้วอย่างแน่นอน
"รีแล็กซ์นะเด็กดี"
ซูสกระซิบชิดหูนุ่ม จากนั้นก็ลากปลายลิ้นไปตามใบหูเล็กผละเรื่อยลงไปตามลำคอระหงที่สายน้ำกำลังไหลลงไปเป็นทาง ปลายลิ้นร้อนและฝ่ามือร้อนทำหน้าที่ประหนึ่งฟองน้ำขัดตัว ลูบไล้ไปทั่วกายเปลือยเปล่าที่เขาฉวยโอกาสตอนที่หญิงสาวกำลังเคลิ้มลดเปลื้องอาภรณ์ทิ้งไปจนท่อนบนเจ้าหล่อนเหลือเพียงกายล่อนจ้อน ท่อนล่างมีแค่แพนตี้ตัวน้อยโอบอุ้มเนินอวบอูมไว้
"อืมมม"
ความกระสันเสียวที่เกิดจากลูบไล้ของฝ่ามือและปลายลิ้นสากทำให้วิอัณณาส่งเสียงครางออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า และเขาไม่พอใจแค่นั้น มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงผ่านหน้าท้องแบนราบ ก่อนผลุบหายเข้าไปใต้ร่มผ้า
"แยกขาออกกว้างกว่านี้หน่อยนะตัวเล็ก"
"กว้างพอหรือยัง"
เรียวขาขาวค่อยๆ แยกออกจากกันตามคำขอ จากกนั้นก็ถามพลางส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้ ในเวลานี้วิอัณณาไม่มาปฏิเสธให้เสียเวลาเพราะอารมณ์ดำฤษณาในกายชนะความเหนียมอายขาดลอย
"อีกนิดนะ ฉันตัวใหญ่"
ซูสบอกแล้วจัดการดันขาวเล็กให้เปิดกว้าง ถ่างให้พอที่ตัวเขาจะเข้าไปทรุดนั่งคุกเข่าระหว่างนั้นได้ พอเข้าที่ก็ใช้เข่าดันโคนขาเธอไว้อีกทีป้องกันไม่ให้หญิงสาวหุบมันเข้าหากัน จากนั้นมือหนาก็ยื่นกลับเข้าไปประจำที่ ไล้ปลายนิ้วไปทุกพื้นที่สามเหลี่ยมภายใต้แพนตี้สีขาว ก่อนกดปลายนิ้วที่ยาวที่สุดลงบนใจกลางแสนอ่อนนุ่ม
"มะ...ไม่ไหวแล้ว"
"ไม่ไหวก็ไปเลย"
ยังไม่ทันสิ้นเสียงอนุญาตดีปลายนิ้วที่ป้วนเปี้ยนอยู่นอกร่มผ้าตลอดกลับถูกเจ้าของดันพรวดเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ภายใน แต่เขาแค่ไล้วนอยู่ตรงปากทางเท่านั้น แม้ว่าความอ่อนนุ่มนั้นจะขมิบถี่เป็นการเชิญชวนแต่เขาก็ยั้งใจไว้ เพราะอยากให้ อย่างอื่น เข้าไปภายในนั้นมากกว่า
"อะ...อือ"

กลับมาอีกแล้วค่า
รับประกันความร้อนแรงเช่นเคย
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

ปล.จะมาบ่อยๆ อย่าเพิ่งรำคาญกันนะค้า ฝากอุดหนุนด้วยน้า
พอดีว่าหนี้ที่เกิดจากการรักษามะเร็งมันเยอะ เลยต้องออกงานเยอะๆ
ตอนนี้มะเร็งร้ายไม่ได้น่ากลัวเท่ายอดหนี้ค่ะ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณจากหัวใจ
วิอัณณา