เสี่ยขา...หนูอยาก

"อย่าทำนิสัยแย่แบบนี้ต่อหน้าแขกอีกนะขนมผิง" หลังจากส่งคนรักเก่า อ้อ! ต้องเรียกว่าคนรักของเขาถึงจะถูกเพราะเขาไม่เคยลืมคนของใจ ดาวเหนือก็ต่อว่าขนมผิงที่นอนเขี่ยโทรศัพท์เล่นบนที่นอนทันที 

"แล้วผิงต้องทนฟังเรื่องสวีทหวานของผัวตัวเองกับคนรักเก่าที่อ้างว่าไปทำงานแต่ไปกกสาวอยู่อย่างนั้นเหรอ" เธอพยายามที่จะอดทนไม่พูดแต่พอถูกต่อว่าความอดทนก็มีขีดจำกัด 

"มันเรื่องส่วนตัวกู" 

"พี่เหนือลืมข้อตกลงของเรา?" 

"นี้โมโหเพราะกูไม่ได้จ่ายเงินให้มึงใช่ไหม ได้กูโอนให้เดี๋ยวนี้แหละ"  ยอดเงินเข้าบัญชีขนมผิงหนึ่งล้านบาทตามที่ตกลงกันไว้ 

"พี่ไปนอนกับคนอื่นจริงๆ" ความสงสัยที่เขาให้ถุงยางเริ่มกระจ่าง 

เธอไม่ได้อยากได้เงิน แค่ความจริงใจยังให้กันไม่ได้ 



"เลิกข้อตกลงของเราเถอะ"  เธอไม่พร้อมใช้ของร่วมกับคนอื่น 

"กูยังไม่เบื่อมึง ไม่มีสิทธิ์เลิก" ร่างบางถูกเหวี่ยงลงเตียงนุ่มหัวมนกระแทกขอบเตียงจนขนมผิงมึนไปทั้งหัว

"อ๊ะ" หัวขนมผิงยังไม่ทันได้หายมึนก็มีเลือดอุ่นซึมออกมาจากไรผมข้างขวา 

"อ๊าก ฮือๆ ไอ้คนบ้า ไอ้ๆๆๆ ทำร้ายร่างกายคน" เธอร้องเสียงร้องไห้ราวกับเด็กน้อยถูกขัดใจ ดาวเหนือยืนทำหน้าเหวอ ยืนมองขนมผิงร้องห่มร้องไห้เอาเป็นเอาตาย คำด่าสาระพัดจนเขาแทบจำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง 

"ผิงพอแล้ว ขะ ขอโทษๆ"  เขาหลบของที่ขนมผิงปาใส่เขาไม่หยั่ง แผลบนหัวไม่เจ็บเท่าใจดวงน้อยที่เหมือนมีดมากรีดซ้ำๆ จนแผลเหวอะ 

"ออกไป! ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณออกไป! " เสียงกรีดร้องดังทั่วบ้านจนคนใบบ้านแตกตื่นกันหมด ทั้งลูกน้องและเหล่าแม่บ้านต่างยืนออกหน้าประตูห้อง