เอื้อพรหม

นับแต่ถูกขับไล่ให้พ้นจากบ้านเจนพจนา ขอให้ถือว่าจากนี้คงไม่ต้องพานพบกันอีกครา
แต่คล้ายว่าพรหมนั้นไม่ฟังเสียงอื่นใด เสมอหทัย สาวแรกรุ่นที่เพิ่งพ้นรั้วคอนแวนต์นางชีที่ปีนังกลับถูกมารดาที่แสนคับแค้นใจในความเก่าก่อน วางแผนบางประการ เพื่อเอาคืนคนที่เคยหยามหมิ่น ชิงชัง

...แม่หทัย หล่อนลืมไปแล้วหรือไร ในวันที่มันเฉดหัวเราสองแม่ลูกออกมา วันที่เราไม่มีอะไร สิ้นไร้ไม้ตอก มีอัฐติดตัวก็เพียงไม่กี่บาทกี่สตางค์ ไอ้เทพเอื้อกับนังเขียนแข แม่ของมันทำอะไรกับเราสองคน ถ้าหล่อนจะลืมเพราะสุขสบายในตอนนี้ ก็ให้จำใส่กะโหลกหล่อนไว้ด้วย ทุกอย่างล้วนมาจากนางร้อยผัวคนนี้ คนที่เป็นแม่ของหล่อน...

หล่อนนั้นหรือจะทำฉันใดได้ จำต้องกล้ำกลืนทำในสิ่งที่ไม่เต็มใจ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องราวในครั้งเก่าก่อนนั้นคนผิดคือผู้ใด

แต่บ่อเกิดแห่งรัก เริ่มต้นฉันใด ใคร่รู้ เทพเอื้อคือคนที่เสมอหทัยต้องมาแก้แค้นแทนมารดา แต่เทพกลับบันดาลพรหมให้สมมา ดลชะตาให้สมรัก เสมอหทัย เสมอดั่งยอดดวงใจของเทพเอื้อ

...น้องหทัย รู้ไหมว่าพี่นี่ปลูกเรือนหอ รอน้องมาครองคู่อยู่ทุกคืนวัน...