ทะลุมิติมาเป็นหญิงคณิกาซะได้

ดวงตากลมโต กรอกไปมา ด้วยความสงสัยและแปลกตากับสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ก่อนจะค่อย ๆ หันมามอง ตามเสียงที่เอ่ยดังอยู่ข้าง ๆ แต่เมื่อมองเห็น เจ้าของเสียง ดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะหลบตาลงอีกครั้ง แล้วก็ลืมตาขึ้นมามองใหม่อีกครั้งแต่ก็ยังคงเป็นภาพเดิม คือหญิงสาวในชุดโบราณ
“นี่ฉันกำลังฝันหรือเปล่า หรือว่า ฉันตายไปแล้วเหรอ แล้วที่นี่ที่ไหน “และคนที่กำลังถามตัวเองอยู่ตอนนี้ก็คือ เซียวอี้ถงนั่นเอง เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่ง โดยมี หญิงสาวที่แต่งชุดโบราณเข้ามาช่วยพยุงร่างเล็กของเธอ
“เธอเป็นใครแล้วที่นี่ที่ไหน หรือว่ากองถ่ายละครเรื่องอะไร ”เสียงหวานเอ่ยถาม ด้วยความสงสัย เพราะเธอจำได้ว่าเธอประสบอุบัติเหตุรถคว่ำและตอนนั้นเธอคิดว่าเธอคงไม่รอดเพราะศีรษะของเธอกระแทกกับพวงมาลัยรถอย่างแรงด้วย เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเล็กก็ยกขึ้นมาจับศีรษะของตัวเอง แต่ปรากฎว่าไม่ได้เป็นอะไรมีเพียงแค่อาการสลึมสลือนิดหน่อยเท่านั้นเอง
“แล้วฉันมาอยู่ที่กองถ่ายนี้ได้ยังไงกัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “เซียวอี้ถงได้งงและถามตัวเอง อยู่แบบนั้น
“คุณหนูเจ้าคะ ท่านเป็นอะไรเจ้าคะ ทำไมท่านถึงได้พูดแปลก ๆ เจ้าคะ คุณหนู “ซูซูเอ่ยถามนายสาวอีกครั้ง ด้วยความสงสัยกับท่าทางของนาง ในตอนนี้
เมื่อได้ยินหญิงสาวพูด เซียวอี้ถงได้แต่แปลกใจ นี้เธอกำลังฝันหรือยังไงกัน
“ที่นี่ที่ไหน “เซียวอี้ถงถามอีกครั้ง
“หอฟู่หรงฮวาแห่งเมืองเจาโจไงเจ้าคะคุณหนู นี่ท่านเป็นอะไรเจ้าคะ ทำไมท่านเหมือนจะจำอะไรไม่ได้เลยเจ้าคะคุณหนูเฟยฮวา”ซูซูเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อเธอได้ยินชื่อที่หญิงสาวคนนี้เรียกเธอทำให้ เซียวอี้ถงต้องขมวดคิ้ว
“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ เฟยฮวา ใครคือเฟยฮวา “เซียวอี้ถงถามด้วยความสงสัย
“นี่คุณหนู ท่านถูกวางยาจนจำอะไรไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ คุณหนู”ซูซูถามด้วยน้ำเสียงเศร้า และเสียใจแทนเจ้านายสาว
“เจ้าเรียกข้าว่าเฟยฮวาอย่างนั้นเหรอ “เซียวอี้ถงเอ่ยถาม ด้วยความตกใจ และหันซ้ายหันขวา เพราะเธอรู้สึกแปลก ๆ แล้วในตอนนี้ เพราะถ้าเธอกำลังอยู่ในกองละครจริง เธอถึงจำบทพูดไม่ได้ อีกอย่างนักแสดง เธอก็ไม่รู้จัก แล้วกล้องถ่ายอยู่ไหน ผู้กำกับอยู่ไหน ทีมงานอยู่ไหน ทำไมมีแค่เธอกับนักแสดงหญิงคนนี้