หนีร้ายมาพ่ายรัก ท่านอ๋องขี้หวง

นางละทิ้งคนรักที่หักหลัง ทิ้งแม้กระทั่งชื่อเดิม แต่กลับมาพบกับท่านอ๋องแห่งม่านโจว นางกลัวตัวตนจะถูกเปิดเผยจึงหลีกหนี แต่เขากลับสนใจและตามติดดุจเงา

"ใครใช้ให้นางปากแข็ง ถ้าไม่ชอบแล้วจูบตอบข้าทำไมเล่า!"

"ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง"

นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา....



"จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ

แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ

แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน

จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน

ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม



"ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย"



จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว

จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...







"มีแรงเถียงแล้วนี่ เช่นนั้นให้ข้าตรวจอีกทีดีหรือไม่"

"อย่าเข้ามานะ!"

"เก็บปิ่นของเจ้าไปเถอะ คิดว่าแค่ปิ่นอันเดียวจะช่วยเจ้าจากข้าได้หรืออย่างไร อย่าโง่ไปหน่อยเลย"

"มิได้ช่วยจากท่าน แต่หากท่านเข้ามาอีกนิดเดียว ข้าจะฆ่าตัวตาย"

"ไป๋หรูเฟย! เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ"



ท่านอ๋องถอนหายใจยาว และเดินมาจับปิ่นทองในมือของนางออกมา แม้จะยังยื้อกันอยู่ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย



"นี่เจ้าโกรธข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ"

"ปล่อยมือ"

"หากเจ้าเกลียดข้าจริง ๆ ก็ปักมาที่นี่ กลางลำคอของข้าตรงนี้!

หากเกลียดมากก็แทงให้ทะลุ ข้าจะขาดใจตายต่อหน้าเจ้าเอง เร็วเข้าสิ"



เขากลับทางปิ่นในมือนางและค่อย ๆ หยิบมาจ่อที่คอของตัวเอง

หรูเฟยตกใจที่ท่านอ๋องดึงปิ่นไป ไม่นานปิ่นเงินก็ค่อย ๆ แทงจนเริ่มมีเลือด

"แทงสิ เจ้าไม่กล้างั้นหรือ เช่นนั้นข้าช่วยเอง"

เขาดึงมือนางและแทงเข้ามาเรื่อย ๆ เมื่อหรูเฟยเห็นเลือดที่เริ่มไหลลงมานางก็กรีดร้องขึ้น

"อย่านะ!"




สำหรับนักอ่านที่ใช้ IOS ซื้อผ่านเวปได้ราคาถูกกว่านะคะ