ชนบทกับเรื่องราวลี้ลับ(เพราะรัก)

ชาวบ้านบึงโขลงต่างเล่ากันปากต่อปากเกี่ยวกับตำนานลึกลับ อันน่าสะพรึงเกี่ยวกับภูตผีร้ายตนหนึ่งที่คอยสิงสถิตดูดร่างพรากวิญญาณจากผู้คนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น
ว่ากันว่ามันอยู่ในน้ำ ไม่มีใครเคยเห็นรูปร่างมันว่าเป็นอย่างไร หากจะได้มีโอกาสเห็นคงมีแต่พวกดวงถึงฆาตเท่านั้น มันมีอยู่ก่อนหมู่บ้าน มันอยู่ที่นี่มาก่อนคนจะมาอยู่ มันไม่มีที่มาที่ไปว่าเป็นอย่างไร ไม่รู้ประวัติมากกว่านั้น รู้แค่ว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวบ้านบึงโขลงกราบไหว้บูชา เป็นภูตผีที่ผีห่าทั่วไปต้องก้มหัวให้มัน
เป็นร้อยๆปี ของคาวหวานถูกจัดใส่พานมาถวายให้มันดื่มกินเป็นร้อยๆปี แต่มันจะพึงใจของพวกนั้นได้อย่างไร จุดกำเนิดมันมาจากสารพัดความชั่วร้าย ของบายศรีในงานมงคลอย่างนั้นเอาไปไกลๆมันเถอะ
เปลี่ยนเป็นเอาชีวิตมึงมาเสียสิ เอามาให้กู
ดวงจิตที่มีแต่ความริษยาอยากได้อยากมีของผู้อื่น นิสัยเอารัดเอาเปรียบคดโกงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า ทุกความคิดที่ชั่วช้าของมึงมอบมันใส่พานมาพร้อมกับเครื่องในของมึง เอามาถวายให้กู
เลือดเนื้อตับไตไส้พุงดวงตาทั้งแขนขาจะมัวแบกร่างกายโสโครกนั้นไว้ทำไม ความคิดมึงสกปรกร่างกายมึงก็ยิ่งสกปรกแต่กูชอบนัก
กอบโกยเอาของผู้อื่นให้มากเถิดในยามมีโอกาส เพราะตอนกูดูดกลืนวิญญาณมึง ความชั่วช้าเลวทรามทั้งหลายจะพลอยเป็นบารมีให้กูมีฤทธิ์เดชมากยิ่งขึ้น
ยามมึงแค้นกูก็แค้น ยามมึงริษยากูก็ริษยา ยามมึงโลภอยากได้กูยิ่งอยากได้ดวงวิญญาณมึง เอาของมันมาว่าที่บริวารข้า เร่งสะสมก้อนบาปของมึงในจิตใจแล้วกูจะมารับมึงไปหลงอยู่ในวิมานใต้น้ำกับกู
สิงสถิตไร้ตัวตน หลงวนในธารหนาวเย็น ไร้ร่างกายหากแต่ยังมีหัวใจ
ไม่มีผู้ใดรู้ว่าที่มันติดวนเวียนอยู่ในโลกนี้เพื่อสิ่งใด มีแค่มันผู้เดียวที่รู้ มีแค่มันผู้เดียวที่รู้