บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง เล่ม2 [เล่มจบ]

เล่ม2 [เล่มจบ]

"หลิ่งเหอเสี้ยนจู่น่าสงสารยิ่งนัก กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเดือนหน้านี้แล้ว ท่านพี่ห้าวเหยี่ยนท่านก็เหลือเกิน เมาสุราแล้วยังก่อเรื่องเสื่อมเสียเช่นนี้ ทำลายพรหมจรรย์ของหลิ่งเหอเสี้ยนจู่ไปเสียแล้ว"
คำพูดนี้ของนางเหมือนสาดน้ำกรด ราดรดบนบาดแผลของหลิ่งเหอเสี้ยนจู่

"ใครทำลายพรหมจรรย์ของข้ารึ !"

ทุกคนหันไปมองด้านหลัง หลี่เมิ่งเหยากำลังเดินแหวกผู้คนเข้ามาภายในห้อง ตามหลังนางมาด้วยเซี่ยโหวหลิ่งจือ พอเข้ามาในห้องอุ่นได้ นางก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ขืนรอนานกว่านี้นางได้แข็งตายจริง ๆ

ฮู่อวิ้นเซียนเหมือนคนโดนผีหลอก "ไม่จริง" นางหลุดคำพูดนี้ออกมา แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าว ดีที่มารดาของนางตั้งสติได้ทัน รีบดึงแขนเสื้อบุตรสาวเอาไว้

แต่มีหรือหลี่เมิ่งเหยาจะปล่อยนางไปง่าย ๆ
"คุณหนูฮู่จะปากพล่อยเช่นนี้ไม่ได้ มันเกี่ยวถึงชื่อเสียงและเกียรติยศของเสี้ยนจู่เช่นข้า เจ้าลองบอกมาสักคำเถอะ คนที่นอนหันหลังอยู่นั่น มีส่วนไหนคล้ายคลึงกับข้ารึ เจ้าถึงได้ดูมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าคนผู้นั้นคือข้า"