Hold back the tears อย่ารักกันในวันที่สายไปแล้ว

คำก็งี่เง่า สองคำก็งี่เง่า มีแฟนเป็นหมอก็อยากให้ดูแล แต่ที่ไหนได้ต้องดูแลตัวเองจนลืมไปแล้วว่าเราเป็นคนรักกัน หรือแค่คนรู้จักในฐานะของคุณหมอกับคนไข้ทั่วไป...


เสียงไซเรนฝ่าสายฝนในขณะที่โดยรอบถูกล้อมด้วยผู้คน รวมถึงพลเมืองดีที่เข้ามาช่วยด้วยความหวังดี

ของเหลวสีแดงไหลย้อยไปตามเม็ดฝนที่ตกกระทบลงบนใบหน้าของชายหนุ่ม

"อิน!! เกิดอะไรขึ้น?!"ร่างของหมอหนุ่มกระโดดลงจากรถพยาบาล วิ่งเข้ามาช้อนใบหน้าของคนรักด้วยความเป็นห่วงแลความกังวล

ธานิลคลี่ยิ้มอ่อนออกมา แต่มันกลับหายไปภายในเสี้ยววินาที

"หมอครับ! ทางนี้มีคนเจ็บหนักต้องดูอาการด่วนเลยครับ!"

หมอนั้นแสดงสีหน้าไม่วิตกังวลออกมา ชายหนุ่มวางศีรษะของคนรักลงบนพื้นที่เดิมเบาๆ

"วีจะไปไหน..อย่าทิ้งเราไปนะ อึก.."

"อิน ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาง้องอนกันนะ อาการของคุณไม่ได้หนักมากยังรอได้อยู่"เสียงของชายหนุ่มตอบกลับก่อนจะวิ่งออกตัวฝ่าสายฝนไป

เป็นอีกครั้งที่ธานิลต้องกลับมาอยู่เพียงคนเดียวไม่ว่าจะสถานการณ์แบบไหน

ใครบอกมีแฟนเป็นหมอแล้วเขาจะดูแล

ทุกวันนี้ถ้าไม่ใกล้ตายคงไม่ได้เจอกันหรอก..