หากว่าใจจะร้ายรัก

หากจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่
คือการหลอกลวง

ปลายทางแห่งรักคงจะเลือนราง

การอยู่ครองคู่กัน จวบจน
ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร
ก็คงเป็นได้เพียงแค่ความฝัน


*********************


"ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ" สองมือบางพยายามแกะมือของเขาออก แต่ไม่เป็นผล

"หึ มาหลอกลวงฉันแล้วคิดจะหนีไปเสวยสุขกับท่านชีคอย่างงั้นเหรอ เธอต้องอยู่ชดใช้หนี้ที่หลอกลวงฉันเสียก่อน"

"เราหย่ากันแล้วก็ให้มันจบไป อย่ามายุ่งกับฉันอีก" พยายามดิ้น ทว่าวงแขนแกร่งโอบเอวเธอไปแนบชิด

"หย่าก็ส่วนหย่า แต่หนี้สินที่เธอต้องชดใช้มันคนละส่วน"

"เท่าไหร่" เธอหมายถึงหนี้สินที่ต้องชดใช้
"หึ รวยอย่างฉัน ไม่ได้หิวเงิน"

"นายต้องการอะไรก็บอกมาสิ จะได้จบสิ้นกันซะที"

อินทัชไม่ได้ตอบคำถามนั้นด้วยเสียง แต่ใช้สายตาไล่มองเรือนร่างของเธอแทนคำตอบ

"คุณหมายความว่าไง"

"เธอรู้คำตอบอยู่แล้ว ไม่ควรถาม"

"ไม่มีทาง" พลันน้ำตาไหลออกมาคลอเบ้า


"เธอไม่มีทางปฏิเสธฉันได้หรอกจิรดา ไปบอกลาไอ้หมอหน้าจืดนั่นซะ เธอต้องเป็นนางบำเรอให้ฉัน จนกว่าฉันจะเบื่อ"

**********************

จบสุขนิยม
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ