พ่ายรักปักใจ

เรื่องในอดีตและเธอทำให้เขาจากไปโดยไม่คิดหวนกลับ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมันดึงเขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับความจริงที่พยายามหนีมาโดยตลอด เมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดและเขาจัดการกับเธอยังไง

อดีต
"พี่ใหญ่จะคิดถึงเล็กไหมคะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"สัญญานะคะว่าจะคิดถึง จะไม่ลืมเล็ก"
ปัจจุบัน
"สะเออะ! เธอไม่ควรเสนอหน้ามาที่นี่ด้วยซ้ำ"
"เล็กแค่มาทำบุญเองเสร็จแล้วก็จะไป ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย"
"บุญของเธอมันล้างบาปที่แม่เธอทำไม่ได้หรอกนะ ใสหัวไปซะ

สปอลย์
"คุณคิดจะทำอะไร"
"ทำอะไรดีล่ะ ให้มันสาสมกับความเจ็บปวดที่แม่ฉันต้องเจอ"
เสียงหัวเราะเหี้ยมและท่าทางครุ่นคิดของเขาทำให้อิงดาวรู้สึกกลัวจับใจถึงสิ่งที่เขากำลังคิดที่จะทำ
"อย่าทำอะไรแม่ฉันนะ"
ดวงตาคมดุของเขาหรี่มองใบหน้าของเธออย่างพินิจ ใบหน้าของเขาโน้มเขามาใกล้เธอเรื่อยๆจนปลายจมูกเฉียดผ่านแก้มขาวก่อนจะกระซิบข้างหู ด้วยประโยคที่ทำให้เธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
"หรือให้ทำเธอแทนดีล่ะ" มือหนาเกี่ยวเส้นผมของเธอไปมาก เหลือบตามองเธออย่าแฝงความในจนหญิงสาวรู้สึกระแวง
"จะทำอะไร"
มือหนาละจากปอยผมสีน้ำตาลเข้มของเธอไล่มาเกลี่ยที่แก้มขาวของเธอแทน
"ห่วงแม่นักไม่ใช่หรอ งั้นก็เอาตัวเธอมาแลกสิแล้วฉันจะปล่อยแม่เธอไป"
"พูดบ้าอะไรของคุณ ไม่มีทาง" เธอไม่ได้ประสีประสาจนดูไม่ออกว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร
"หึ! ตามใจเธอฉันไม่ได้บังคับ กลับไปคิดดูให้ดีก็แล้วกันว่าเธอคุ้มที่จะเสี่ยงหรือป่าว"
มือหนายังคงก่อกวนไม่เลิกเขาไล่จากแก้มขาวผ่านกรอบหน้าลงมาที่ลำคอขาวอย่างช้าๆจนอิงดาวที่ขยับตัวไปไหนมาไม่ได้ทำได้แต่หันหนีและกลืนน้ำลาย เขาหยุดอยู่ที่สร้อยคอรูปดาวหกแฉกหัวเราะอย่างพึงใจก่อนจะกระตุกเบาๆจนมันหลุดติดมือเขาไป
"ทำอะไรเอาคืนมานะ"
"ถ้าอยากได้คืนก็มาหาฉัน ฉันจะรอพร้อมคำตอบจากเธอ"

ปล.ก่อนตัดสินใจซื้อสามารถเข้าไปอ่านตัวอย่างก่อนได้หรือไม่สามารถเข้าไปที่รี๊ดอะไรท์หรือธัญวลัยเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ