หลงรักหมาบ้า

"จะยอมเป็นลูกหมาตัวน้อยที่เชื่อฟังคำสั่งของกูแค่ 1 เดือนแล้วกลับไปมีชีวิตแบบปกติหรือว่าอยากจะทำตัวดื้อดึงแล้วโดนกูจับไปทำให้ขายหน้าตามผับต่าง ๆ ที่มึงชอบไปอ่อยเหยื่อจนกูพอใจมึงจะเลือกแบบไหน"
*******

"พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ"

"เรื่องของกู อื้อ" บอมส่งเสียงอื้ออึงออกมาอย่างขัดใจ เมื่อโดนมือหนาของคนตัวโตอย่างเดลบีบปากเขา แถมยังส่งสายตาดุ ๆ ให้ด้วย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังขัดขืนด้วยการปัดมืออีกฝ่ายออกแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง

"กูจะกลับบ้านแล้ว"

"ยังกลับไม่ได้"

"ทำไมถึงยังกลับไม่ได้ เมื่อวานมึงบอกเองนี่ว่าทำแล้วมึงจะปล่อยให้กูกลับบ้าน" บอมรีบทวงสัญญาจากเดล เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายคิดเล่นตุกติกอะไร เนื่องจากเมื่อวานพวกเขาตกลงกันแล้วนี่ว่าถ้าหากเขายอมนอนกับมัน มันจะปล่อยเขาไป

"ปล่อยไปน่ะกูปล่อยแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้"

"อะไรกัน มึงคิดจะเบี้ยวงั้นหรอ"

"คนที่เบี้ยวน่ะ ใครกันแน่" เดลถามทั้งยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เป็นเชิงบอกให้บอมคิดดี ๆ ว่าคนที่คิดจะเบี้ยวสัญญาคือใคร

"อะไรกัน ถามอย่างนี้หมายความว่ายังไง จะมาหาว่าคนที่เบี้ยวคือกูงั้นหรอแล้วกูเบี้ยวอะไรทั้งที่เมื่อวานมึงก็ทำไปแล้วนี่" บอมพูดเสียงแผ่วลงในท้ายประโยคเมื่อจู่ ๆ เขาก็คิดอะไรบางอย่างออก แต่ทว่าไม่ต้องให้เขาพูดออกมา คนตัวโตก็ทวนความทรงจำให้เขาขึ้นเดี๋ยวนั้น

"คนที่เสนอว่าให้กูทำจนกว่ากูจะพอใจไม่ใช่มึงหรอกหรอ"