ชนเธอให้ดังรัก แล้วค่อยกั๊กเธอไว้ข้างๆ ใจ

ฉันคิดว่าชีวิตมหาลัยจะทำให้ฉันได้เห็นมุมมองที่กว้างขึ้นและหวังเป็นจุดเริ่มต้นหลายสิ่งในชีวิต อนาคต และผู้คน แต่ไม่คิดว่าชีวิตนี้ตัวเองจะได้เจอใครสักคนที่ทำให้จิตใจต้องหวั่นไหวอย่างที่คิดอยากจะมีได้จริงๆ หรอก อาจเพราะแท้จริงแล้วฉันไม่เข้าใจเลยนะสิว่าความรักและการเริ่มความสัมพันธ์กับใครสักคนมันเป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจแบบไหน แต่เขาก็เข้ามา พวกเอาแต่ใจอย่างแสดงออก แถมนิสัยที่ดูเหมือนผีเข้าผีออกนั่นอีก บางครั้งเขาก็ดูเป็นพวกราหูอมจันทร์ บางครั้งก็อ่อนโยนจนทำใจหวั่นไหวได้ง่าย และท่าทีของเขายังชอบทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองบ่อยๆ แต่ระหว่างเราน่ะ จะเป็นเป็นช่องว่างที่ค่อยๆ กว้างกว่าเก่าหรือควรขยับมาชิดกันเสียทีล่ะ