ณ นิรันดร มีชนกันต์กับคุณพี

นิยายเรื่องนี้ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ



ชนกันต์ คุณหนูตกอับ ครอบครัวล้มละลายเพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของบิดา

ต้องผันตัวมาใช้ชีวิตดั่งสามัญชน อยู่หอเล็ก ๆ ไกลจากมหาวิทยาลัย ทั้งยังต้องวิ่งเต้นหางานทำ

ทว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดีซ่อนอยู่

เมื่อเพื่อนที่รู้จักกันแนะนำให้เขาสมัครงานที่ร้านเบเกอรีเจ้าดังที่สาขาทองหล่อ นามว่าร้าน ณ นิรันดร

ชนกันต์ตัดสินใจสมัครงานที่นี่ทันดีด้วยเพราะเป็นแฟนคลับตัวยงของร้านนี้อยู่แล้ว

แต่หลังจากเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ก็ดันต้องปะทะฝีปากกับคุณลูกค้าจอมกวนอย่าง พีราวัชร

ชายหนุ่มหน้าตาดีที่เอาแต่เรียกร้องจะขอเจอผู้จัดการร้านให้ได้เสียอย่างนั้น

และถูกว่าจ้างให้สืบความลับให้กับท่านประธาน สืบไปสืบมาดันจบลงที่เตียงสะงั้น

ความรักที่เบ่งบานขึ้นมาท่ามกลางการสืบสวนหาคนร้ายจะจบลงแบบไหนมาตามอ่านกันค่ะ



นายชื่ออะไร
คุณพี เจ็ดขวบ
ชื่อพีเหรอ
คุณพี
ทำไมต้องเรียกคุณ เป็นยศนำหน้าเหรอ
ไม่ใช่ยศ
งั้นก็ชื่อพีอ่าดิ
คุณพี พีราวัชรแก้ ชนกันต์ยกมือข้างที่ว่างขึ้นเกาหัวพลางเอียงคอมอง
แล้วเราเรียกพีได้ป่าวอะ
จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ
อือ งั้นเราก็ต้องเรียกพี่ด้วยสินะ เพราะพี่พีอายุเจ็ดขวบ รอยยิ้มกว้างที่พีราวัชรได้รับหลังจบคำนั้นสว่างไสวราวกับพระอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้าท่ามกลางหมู่เมฆบนท้องฟ้า ทำเอาเขาอดยิ้มตามไม่ได้ นั่นไง ! พี่พียิ้มแล้ว !
พลันพีราวัชรหุบยิ้มฉับ ก่อนจะกระแอมไอแล้วเบนหน้าหนีไปทางอื่น
ตีหน้าบึ้งอีกละ เมื่อกี้ยิ้มสวยออก ชนกันต์ยู่ปาก ไม่เข้าใจคนอายุมากกว่าเลยสักนิดว่าจะเก๊กหล่อไปทำไม



"ทำแบบนี้รู้ใช่ไหมครับว่าจะต้องโดนจูu"
ชนกันต์ยิ้มกว้าง
"อื้อ ก็ทำเพราะอยากให้จูuนั่นแหละ"
สิ้นคำ ริมฝีปากของทั้งคู่ก็เคลื่อนเข้าหากัน เบี่ยงจนได้องศาที่พอเหมาะก่อนแตะกันเบา ๆ หลายต่อหลายครั้งโดยไม่ได้มีการรุกล้ำเข้าไปแต่อย่างใด และเมื่อความโหยหาเรียกร้อง จึงเริ่มทวีความร้อนแรงและหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ พานให้ริมฝีปากขึ้นสี
"กันต์รักคุณพีนะครับ"
"พี่ก็รักกันต์ รักมาก ๆๆ"
สิ้นคำบอกรักนั้นริมฝีปากของทั้งคู่ก็ไม่ว่างมาบอกรักกันอีกเลย