ย้อนเวลากลับมาเลือกรัก

หกปีที่ตายจากไปคงนานพอให้ใครหลายคนลืมเลือนเขาไปบ้าง จะมีก็แต่พ่อแม่และเพื่อนสนิทที่กลับมาหาในวันสำคัญ และนอกจากนั้นก็ยังมีเธอคนนี้ที่ยังแวะเวียนมาหาเขาตลอดหกปีไม่เคยขาด "แสนดี

"สะ...แสนดี อย่าเพิ่งแต่งงานได้ไหม เธอลืมฉันแล้วหรือไง"
".................."
"ฮึก...แสนดี ขอโทษ ฉันขอโทษ"

-------------------------------
ไฟดวงใหญ่ในห้องดับลงแล้วคงเหลือไว้เพียงแสงสลัวๆ จากโคมไฟดวงเล็ก อติยืนนิ่งมองสองร่างที่เคลื่อนไหวไปตามจังหวะรักทั้งน้ำตา แม้จะมองเห็นภาพทุกอย่างไม่ชัดนักแต่เสียงแห่งความสุขและถ้อยคำที่ทั้งคู่พร่ำบอกรักให้แก่กันอติกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน

แสนดีกำลังมีความสุขกับผู้ชายที่รักเธอมากๆ และอีกไม่นานก้องภพคงทำให้เธอรักได้จนหมดใจ ทั้งสองคงไม่รู้ว่าขณะที่พวกเขากำลังมีความสุขกันอยู่นั้นได้มีผู้ชายที่เคยทำผิดพลาดมากๆ คนหนึ่งยืนกอดตัวเองพลางสะอื้นร้องไห้ราวกับจะขาดใจอยู่ตรงหน้า ร่างสูงสั่นเทิ้มอย่างหนักจนถึงขั้นทรงตัวยืนไม่ไหวสุดท้ายก็ล้มลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นอย่างคนหมดแรง แสนดีมีความสุขเขาก็ควรจะดีใจ แต่ทำไมข้างในมันถึงได้เจ็บปวดมากขนาดนี้นะ

อติรู้แล้วว่าตอนนั้นแสนดีปวดร้าวเพราะเขามากแค่ไหน หากย้อนเวลากลับไปได้เขาสัญญาว่าจะแก้ไขทุกอย่าง ภรรยาที่เขาจะรักและเทิดทูนให้อยู่เหนือหัวคือแสนดีคนเดียว แค่คนเดียวเท่านั้น
ตอนนี้อติไม่สามารถฝืนตัวเองให้อยู่ในห้องนี้ต่อไปได้อีกแล้ว แต่ก่อนจะหายไปเขาก็ไม่ลืมบอกกับเธอทั้งที่น้ำตายังคงไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

"ฮึก ขอให้เธอกับมันรักกันแค่ชาตินี้พอนะ ถะ...ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เธอกลับมาเป็นเมียฉัน ฉันจะรัก จะทะนุถนอม จะดูแลเธอให้ดีที่สุด ฮึก! กลับมาเป็นเมียฉันอีกนะแสนดี กลับมารักฉัน อย่าไปรักใครอีกเลยนะ ฮือ...ฉันขอร้อง"

เสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจยังคงดังไม่หยุด ทั้งที่เป็นแค่วิญญาณแต่อติกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายอีกรอบ มันเหนื่อยล้า มันหมดแรง ในที่สุดเขาก็ทิ้งตัวลงไปนอนกองบนพื้นห้อง เหมือนเวรกรรมอยากซ้ำเติมให้เขาเจ็บช้ำมากกว่านี้ นอกจากจะวาร์ปหายไปไม่ได้แล้วเขายังต้องนอนร้องไห้ฟังเสียงแสนดีมีอะไรกับสามีของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จบ

สุดท้ายวิญญาณหนุ่มก็ทนความเจ็บช้ำต่อไปไม่ไหว เขารู้สึกเหมือนภาพทุกอย่างถูกตัดไปและหลังจากนั้นอติก็ไม่รับรู้ถึงอะไรอีกเลย....