หากเรียกเขาว่าความรัก

เขาเข้าหาเธอเพราะต้องการใช้เป็นสะพานข้ามไปหาอีกคน แต่เธอกลับหลงรักเขา ทั้งที่รู้...หากเรียกเขาว่าความรัก เขาก็คงเป็นรักที่ไม่มีวันสมหวังสำหรับเธอ

และหากเขาเรียกเธอว่าความรัก เธอก็คงเป็นรักที่ไม่ตรงใจสำหรับเขา

แต่นั่นแหละ...เพราะมันคือความรัก



** โปรยฉาก **

"เรายังเหมือนเดิมต่อกันได้อยู่ใช่ไหม"

หญิงสาวระบายยิ้ม แต่ยิ้มนั้นกลับซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้ ทำให้ยากจะบ่งบอกว่ามันคือยิ้มแบบสุขใจหรือขมขื่น เพราะคำว่า เหมือนเดิมต่อกัน ไม่ต้องพูดชัดไปกว่านี้ เธอก็เข้าใจได้อยู่ดีว่ามันคือ 'เพื่อนกัน'

"เป็นเพื่อนได้ แต่สนิทเท่าเดิมคงไม่ได้ ยูก็น่าจะรู้นะว่าเพราะอะไร"

คนฟังเงียบไปสักพัก ก่อนกลั้นใจถาม "จริง ๆ แล้ว เธอตัดใจจากเราได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ"

มือที่กำลังใช้ตะเกียบคีบเส้นของหญิงสาวถึงกับชะงัก เธอไม่รู้ว่าตอนถาม เขามีสีหน้าแบบไหน แต่คำตอบที่ชัดอยู่ในใจทำให้แม้แต่จะสบตา เธอก็ยังไม่กล้าทำ

"ถ้าเราจะตัดใจ มันไม่ใช่แค่รู้ว่ายูชอบคนอื่นหรอกนะ แต่มันคือการรู้ว่ายังไงยูก็ไม่มีวันชอบเราต่างหาก"

"..."

"ยูคิดว่าจะชอบเราได้หรือเปล่าล่ะ ถ้าได้...เราก็จะไม่ตัดใจ"


******************************************************************

แวะคุยกันตรงนี้สักนิดน้า

** ตัวละครพระนางเรื่องนี้เป็นตัวประกอบจากในเรื่อง 'จนกว่ารักคุณจะล้นใจ' เนื้อหาไม่มีปมเกี่ยวเนื่องกัน มีเพียงบางเหตุการณ์ที่ซ้อนทับกันเท่านั้น สามารถอ่านแยกได้ แต่หากอ่านคู่กันก็จะได้อรรถรสมากยิ่งขึ้นค่ะ

- ราคาในแอปเปิ้ลแพงกว่าหน้าเว็บนะคะ ขออนุญาตแนะนำนักอ่านกดซื้อจากทางหน้าเว็บแทนน้า
- รบกวนทุกท่านอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกคนจากใจค่ะ


** หมายเหตุ **
ไรต์มีแพลนเปลี่ยนแปลงนามปากกาจากลัลล์นราเป็นสรัลมินท์นะคะ ขอฝากนามปากกาสรัลมินท์ไว้ให้คุณนักอ่านติดตามเพิ่มอีกสักนามค่ะ (มีเรื่องออกใหม่ในนามสรัลมินท์และนิยายเก่า ๆ ไรต์ย้ายไปไว้นามนั้นทั้งหมดแล้ว) ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนมาโดยตลอดค่ะ