ลีอ้อน กับการย้อนกลับครั้งที่ 7

"เป็นแมวนี่ดีจังนะ นั่งๆ นอนๆ เล่นของเล่น อ้อนมนุษย์"

เอ๋.. คุณเองก็เป็นไฮบริดแมวเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ทำไมพูดเหมือนอยากเป็นแมวเลยล่ะ หรือความจริงแล้ว กลับร่างแมวไม่เป็น

ปุ้ง..

ลีอ้อนไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ร่างเพรียวบางของเจ้าของบ้านก็อันตรธานไป เหลือเพียงแมวดำปราดเปรียวยืนพองหางอยู่ตรงหน้า

'คุณทำอะไรกับร่างกายผม หา..'

'เปล่าเลย ผมไม่รู้' แมวส้มจ้ำม่ำส่ายหัวดิก เขาแค่คิดเอง

แค่คิดอย่างนั้นเหรอ..

'ไม่รู้ล่ะ ทำให้ผมกลับมาเป็นมนุษย์เลยนะ ไม่งั้นใครจะไปซื้ออาหารมาให้คุณนั่งกินนอนกิน' แมวดำหรี่ตาบ่นพลางพุ่งเข้ามาให้อุ้งเท้านุ่มนิ่มตะปบหน้าแมวส้มส่ายไปมาอย่างดุเดือด

ปุ้ง..

มนุษย์ผู้ใจร้อนได้ร่างเดิมกลับมาอีกครั้ง ดวงตาเรียวเบิกกว้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ทำไมเธอขามะอ่อนโยน"

"ถึงว่า ทำไมชอบฝันว่าวิ่งไล่จับกับแมวส้มตื่นมาแล้วเหนื่อยมากเหมือนไม่ได้นอน อย่าบอกนะว่าเพราะเจ้านี่เหรอ"

แน่นอนว่าลิลิธมัวแต่พึมพำ ไม่ได้ยินคำตัดพ้อเมื่อครู่แต่อย่างใด

ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่ทันได้สังเกตว่าแมวส้มที่ตัวเองกุมหน้าไว้นั้นกลายเป็นมนุษย์ไฮบริดแมวที่นั่งหางลู่หูสั่นไปมาแถมล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้


=======


ซึ่งความรักของพวกเขานั้นก็ไม่ง่ายเลย ทั้งความลับบางอย่างที่เก็บงำไว้ ทั้งปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติที่ใครบางคนเข้ามาแทรกแซงจนเกิดเป็นเรื่องนี้ขึ้นมา


#ทำไมเธอขามะอ่อนโยน