รักแรกเขียน Love at first Write

การเขียนคือวิธีเดียวที่ฉันรู้ เพื่อใช้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับใครคนหนึ่ง... Haruki Murakami เขียนเอาไว้ในหนังสือ Norwegian Wood

เจ็ดปีก่อน


ฉันและเขาพบกันครั้งแรกที่งานนิทรรศการหนังสือ เรามีความชอบเรื่องการอ่านและการเขียนเหมือนกัน จึงเริ่มสนิทสนมและพัฒนาความสัมพันธ์จนกลายเป็นคู่รัก

เขา : คุณชอบอ่านหนังสือเล่มไหนที่สุด?

ฉัน : เอ่อ... ถามแบบนี้ค่อนข้างยากนะ มีหลายเล่มที่ชอบมากๆ แต่ถ้าต้องเลือก คงเป็น "Norwegian Wood" ของ Murakami ล่ะมั้ง

เขา : จริงเหรอ? เราก็ชอบเล่มนั้นเหมือนกัน ตอนที่อ่านครั้งแรกรู้สึกว่าเหงาและเศร้าแบบที่ไม่เคยเจอจากหนังสือเล่มอื่นมาก่อน

ฉัน : ใช่เลย! อ่านแล้วทำให้รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวที่ลึกซึ้ง แต่ก็อบอุ่นในทางหนึ่ง... แล้วคุณล่ะ มีเล่มไหนที่ทำให้รู้สึกแบบนี้บ้าง?
เขา : คิดเล่มว่า "Kafka on the Shore" ก็ให้ความรู้สึกคล้ายๆ กันนะ มันเต็มไปด้วยความหมายที่แฝงอยู่ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้ฉันรู้สึกสับสนเหมือนถูกทิ้งอยู่ในความฝันที่ไม่มีวันจบ

ฉัน : ว้าว คุณชอบอ่านงานของ Murakami เหมือนกันใช่ไหม?
เขา : ใช่ เราคิดว่างานของเฮียมูสะท้อนถึงอะไรบางอย่างในชีวิตจริง แม้ว่าเราจะไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนั้นได้เต็มที่
ฉัน : เห็นด้วยเลย บางทีความไม่ชัดเจนในเรื่องราวกลับทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น... เหมือนเรากำลังอยู่ในความฝันที่จับต้องไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากตื่นขึ้น
เขา : นั่นแหละที่ทำให้ชอบอ่านหนังสือแบบนี้ แล้วคุณชอบเขียนไหม? เพราะถ้าชอบอ่านขนาดนี้ คงต้องเขียนอะไรดีๆ ได้แน่

ฉัน : ก็มีเขียนบ้างนะ ส่วนมากจะเป็นบันทึกส่วนตัวหรือเรื่องสั้น แล้วคุณล่ะ ชอบเขียนไหม?
เขา : เขียนนิยายบ้างเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยมีคนอ่านหรอก เลยแค่เขียนเพื่อตัวเองมากกว่า

ฉัน : ฉันก็เหมือนกัน บางทีการเขียนมันเป็นการพูดคุยกับตัวเองในแบบที่เราไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้
เขา : คุณรู้ไหม เราน่าจะเจอกันที่นี่นานแล้วนะ... เรามีอะไรคล้ายกันเยอะมาก

ฉัน : ฉันก็คิดแบบนั้น... หรือบางทีเราอาจจะเจอกันในหนังสือเล่มไหนสักเล่มแล้วก็ได้ ใครจะรู้
เขา : ใช่ บางทีเราอาจจะเป็นตัวละครในเรื่องที่ยังไม่ได้เขียน และนี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของบทแรก