ล็อกอินเข้าระบบ
เข้าระบบผ่าน Social Network
เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
เข้าสู่ระบบด้วย Line
เข้าสู่ระบบด้วย Apple
เข้าสู่ระบบด้วย Google
หรือ เข้าระบบด้วยบัญชี meb
จำ Password ไม่ได้
จำ Username ไม่ได้
หากยังไม่สมัครบัญชี meb โปรด
สมัครสมาชิก
สมัครสมาชิก MEB Account
กรุณาใส่ข้อมูลที่มีเครื่องหมาย * ให้ครบถ้วน
Username
*
ต้องมีไม่ต่ำกว่า 4 ตัวอักษร และยาวไม่เกิน 32 ตัวอักษร และใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษ a ถึง z, A ถึง Z หรือเครื่องหมาย _-@.
Password
*
ระบุอย่างน้อย 8 ตัว
Retype Password
*
E-mail
*
Display name
*
Phone
ระบุเฉพาะตัวเลข
First Name
Last Name
Gender
Not specified
Male
Female
ส่งข้อมูล
ล็อกอินเข้าระบบ The1
สำหรับผู้ที่มีบัญชี meb อยู่แล้ว
ครอปรูปภาพ
ล็อกอินเข้าระบบ / สมัครสมาชิก
ล็อกอินเข้าระบบ
ตะกร้า
จัดการอีบุ๊กที่วางขาย
จัดการอีบุ๊ก
อีบุ๊กทั้งหมด
เมนู
อีบุ๊กทั้งหมด
นิยายทั้งหมด
นิยายแปล
การ์ตูนทั้งหมด
อีบุ๊กทั่วไป
หนังสือเด็ก
หนังสือเรียน
หนังสือเสียง
บุฟเฟต์
หมวดหมู่ทั้งหมด
สำนักพิมพ์
เลือกหมวดหมู่ย่อย
ค้นหาสำนักพิมพ์
หน้าแรก
ขายดี
มาใหม่
โปรโมชัน
ฟรีกระจาย
ฮิตขึ้นหิ้ง
แนะนำ
กรุณาเข้าสู่ระบบก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ล็อกอินเข้าระบบ
กรุณายืนยันบัตรประชาชนก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ไปยืนยันบัตรประชาชน
ขณะนี้อยู่ในขั้นตอนการตรวจสอบข้อมูลบัตรประชาชน
กรุณาดำเนินการใหม่อีกครั้งในภายหลังค่ะ
ขออภัยค่ะไม่สามารถเข้าชมได้
เนื่องจากเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
คุณสามารถให้กำลังใจนักเขียนได้ โดยให้ทิปเพิ่มจากราคาปกติ
ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา
โดย
เฟยหม่าว
สำนักพิมพ์
ดอกแก้วสีฟ้า
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
ทดลองอ่าน
ซื้อ 39 บาท
4.80
5 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
เฟยหม่าว
สำนักพิมพ์
ดอกแก้วสีฟ้า
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
04 พฤศจิกายน 2567
ความยาว
162 หน้า (≈ 26,723 คำ)
ราคาปก
69 บาท (ประหยัด 43%)
ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา
โดย
เฟยหม่าว
ดอกแก้วสีฟ้า
นิยายรักจีนโบราณ
ทดลองอ่าน
ซื้อ 39 บาท
4.80
5 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
เฟยหม่าว
สำนักพิมพ์
ดอกแก้วสีฟ้า
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
“พวกเจ้าเคยลองชิมเนื้อกระต่ายบ้างหรือยัง” หลินหยางส่ายหน้าเป็นคำตอบ รอยยิ้มประกายผุดขึ้นบนใบหน้าสาวน้อยก่อนที่จะยื่นมือไปขอหน้าไม้จากหลินหยางซึ่งเขาก็รู้ได้โดยที่ผิงผิงไม่ต้องบอกกล่าว
“เจ้าใช้มันเป็นอย่างนั้นหรือ” หลินหยางถามเพื่อความแน่ใจเพราะเขาก็ใช้ไม่เป็นเช่นกัน
“ข้าใช้ไม่เป็นหรอกแต่ข้าเคยเห็นพ่อกับพี่ชายข้าใช้เดี๋ยวข้าจะลองดูก็แล้วกันนะ” ผิงผิงยิ้มแห้งให้เขาก่อนตอบออกไป เมื่อเธอเดินเข้าไปในจุดที่ใกล้ที่สุดจึงได้ยกหน้าไม้ขึ้นแล้วเล็งไปยังเจ้ากระต่ายตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะเหนี่ยวไกเพื่อให้ลูกดอกพุ่งออกไป อาจจะด้วยฝีมือหรือโชคดีก็ไม่ทราบได้ลูกดอกปักลงกลางลำตัวพอดีส่งผลให้เจ้ากระต่ายตัวนั้นนอนดิ้นไม่กี่นาทีก็แน่นิ่งไป ส่วนพวกที่เหลือก็แตกตื่นหนีเข้าป่าไปผิงผิงจึงเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาสองพี่น้อง
“นี่เจ้ายิงมันเองกับมือหรือไหนเจ้าบอกไม่เคยใช้หน้าไม้อย่างไร” เขานึกสงสัยนางบอกว่าใช้ไม่เป็นแต่กลับยิงเจ้ากระต่ายให้ตายได้
“ข้าก็จำวิธีการใช้มาจากพ่อและพี่ชายของข้าอย่างไรเล่า” เธอบอกออกไปตามตรงซึ่งมันก็เป็นความจริง จากนั้นทั้งสามจึงเดินเข้าป่าลึกไปอีกก็พบกับลำธารและผิงผิงก็นึกขึ้นได้ว่าในน้ำต้องมีปลาอยู่แล้วจึงได้บอกให้หลินหยางไปตัดไม้ไผ่มาสักสองสามลำและให้ทำเป็นปลายแหลมจะได้เอาไว้ใช้แทนฉมวก ก่อนจะสอนวิธีจับปลาให้หลินหยางเพราะเธอก็ไม่เคยจับปลาด้วยตัวเองเช่นกันหลินหยางจึงลงน้ำไปจับปลาซึ่งเขาใช้เวลาค่อนข้างนานเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเช่นกัน เมื่อจับปลาได้แล้วผิงผิงจึงบอกให้เขาไปนั่งรอหลังต้นไม้แล้วห้ามหันกลับมาดูเด็ดขาดเธอบอกให้หลินฮวาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้วจึงได้เดินทางกลับกระท่อม ผิงผิงจัดการทำเมนูที่คิดว่าพอจะทำได้ให้สองพี่น้องได้กินมื้อเย็นจากนั้นจึงได้ขอตัวกลับเพราะฟ้าใกล้มืดแล้ว
“พวกเจ้าเคยลองชิมเนื้อกระต่ายบ้างหรือยัง” หลินหยางส่ายหน้าเป็นคำตอบ รอยยิ้มประกายผุดขึ้นบนใบหน้าสาวน้อยก่อนที่จะยื่นมือไปขอหน้าไม้จากหลินหยางซึ่งเขาก็รู้ได้โดยที่ผิงผิงไม่ต้องบอกกล่าว
“เจ้าใช้มันเป็นอย่างนั้นหรือ” หลินหยางถามเพื่อความแน่ใจเพราะเขาก็ใช้ไม่เป็นเช่นกัน
“ข้าใช้ไม่เป็นหรอกแต่ข้าเคยเห็นพ่อกับพี่ชายข้าใช้เดี๋ยวข้าจะลองดูก็แล้วกันนะ” ผิงผิงยิ้มแห้งให้เขาก่อนตอบออกไป เมื่อเธอเดินเข้าไปในจุดที่ใกล้ที่สุดจึงได้ยกหน้าไม้ขึ้นแล้วเล็งไปยังเจ้ากระต่ายตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะเหนี่ยวไกเพื่อให้ลูกดอกพุ่งออกไป อาจจะด้วยฝีมือหรือโชคดีก็ไม่ทราบได้ลูกดอกปักลงกลางลำตัวพอดีส่งผลให้เจ้ากระต่ายตัวนั้นนอนดิ้นไม่กี่นาทีก็แน่นิ่งไป ส่วนพวกที่เหลือก็แตกตื่นหนีเข้าป่าไปผิงผิงจึงเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาสองพี่น้อง
“นี่เจ้ายิงมันเองกับมือหรือไหนเจ้าบอกไม่เคยใช้หน้าไม้อย่างไร” เขานึกสงสัยนางบอกว่าใช้ไม่เป็นแต่กลับยิงเจ้ากระต่ายให้ตายได้
“ข้าก็จำวิธีการใช้มาจากพ่อและพี่ชายของข้าอย่างไรเล่า” เธอบอกออกไปตามตรงซึ่งมันก็เป็นความจริง จากนั้นทั้งสามจึงเดินเข้าป่าลึกไปอีกก็พบกับลำธารและผิงผิงก็นึกขึ้นได้ว่าในน้ำต้องมีปลาอยู่แล้วจึงได้บอกให้หลินหยางไปตัดไม้ไผ่มาสักสองสามลำและให้ทำเป็นปลายแหลมจะได้เอาไว้ใช้แทนฉมวก ก่อนจะสอนวิธีจับปลาให้หลินหยางเพราะเธอก็ไม่เคยจับปลาด้วยตัวเองเช่นกันหลินหยางจึงลงน้ำไปจับปลาซึ่งเขาใช้เวลาค่อนข้างนานเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเช่นกัน เมื่อจับปลาได้แล้วผิงผิงจึงบอกให้เขาไปนั่งรอหลังต้นไม้แล้วห้ามหันกลับมาดูเด็ดขาดเธอบอกให้หลินฮวาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้วจึงได้เดินทางกลับกระท่อม ผิงผิงจัดการทำเมนูที่คิดว่าพอจะทำได้ให้สองพี่น้องได้กินมื้อเย็นจากนั้นจึงได้ขอตัวกลับเพราะฟ้าใกล้มืดแล้ว
จีนโบราณ
โรแมนติก
ย้อนยุค
ครอบครัว
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
04 พฤศจิกายน 2567
ความยาว
162 หน้า (≈ 26,723 คำ)
ราคาปก
69 บาท (ประหยัด 43%)
เขียนรีวิวและให้เรตติ้ง
คุณสามารถ
เข้าสู่ระบบ
เพื่อแสดงความคิดเห็นได้จ้า
รีวิวทั้งหมด