Icon Close

ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา

ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา
Icon Shop Camapign
4.80
Icon RatingIcon RatingIcon RatingIcon RatingIcon Rating
5 Rating
ประเภทไฟล์
pdf, epub
วันที่วางขาย
04 พฤศจิกายน 2567
ความยาว
162 หน้า (≈ 26,723 คำ)
ราคาปก
69 บาท (ประหยัด 43%)
ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา
ผิงผิงผู้ช่วยตัวน้อยของมารดา
Icon Shop Camapign
4.80
Icon RatingIcon RatingIcon RatingIcon RatingIcon Rating
5 Rating
“พวกเจ้าเคยลองชิมเนื้อกระต่ายบ้างหรือยัง” หลินหยางส่ายหน้าเป็นคำตอบ รอยยิ้มประกายผุดขึ้นบนใบหน้าสาวน้อยก่อนที่จะยื่นมือไปขอหน้าไม้จากหลินหยางซึ่งเขาก็รู้ได้โดยที่ผิงผิงไม่ต้องบอกกล่าว

“เจ้าใช้มันเป็นอย่างนั้นหรือ” หลินหยางถามเพื่อความแน่ใจเพราะเขาก็ใช้ไม่เป็นเช่นกัน

“ข้าใช้ไม่เป็นหรอกแต่ข้าเคยเห็นพ่อกับพี่ชายข้าใช้เดี๋ยวข้าจะลองดูก็แล้วกันนะ” ผิงผิงยิ้มแห้งให้เขาก่อนตอบออกไป เมื่อเธอเดินเข้าไปในจุดที่ใกล้ที่สุดจึงได้ยกหน้าไม้ขึ้นแล้วเล็งไปยังเจ้ากระต่ายตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะเหนี่ยวไกเพื่อให้ลูกดอกพุ่งออกไป อาจจะด้วยฝีมือหรือโชคดีก็ไม่ทราบได้ลูกดอกปักลงกลางลำตัวพอดีส่งผลให้เจ้ากระต่ายตัวนั้นนอนดิ้นไม่กี่นาทีก็แน่นิ่งไป ส่วนพวกที่เหลือก็แตกตื่นหนีเข้าป่าไปผิงผิงจึงเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาสองพี่น้อง

“นี่เจ้ายิงมันเองกับมือหรือไหนเจ้าบอกไม่เคยใช้หน้าไม้อย่างไร” เขานึกสงสัยนางบอกว่าใช้ไม่เป็นแต่กลับยิงเจ้ากระต่ายให้ตายได้

“ข้าก็จำวิธีการใช้มาจากพ่อและพี่ชายของข้าอย่างไรเล่า” เธอบอกออกไปตามตรงซึ่งมันก็เป็นความจริง จากนั้นทั้งสามจึงเดินเข้าป่าลึกไปอีกก็พบกับลำธารและผิงผิงก็นึกขึ้นได้ว่าในน้ำต้องมีปลาอยู่แล้วจึงได้บอกให้หลินหยางไปตัดไม้ไผ่มาสักสองสามลำและให้ทำเป็นปลายแหลมจะได้เอาไว้ใช้แทนฉมวก ก่อนจะสอนวิธีจับปลาให้หลินหยางเพราะเธอก็ไม่เคยจับปลาด้วยตัวเองเช่นกันหลินหยางจึงลงน้ำไปจับปลาซึ่งเขาใช้เวลาค่อนข้างนานเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเช่นกัน เมื่อจับปลาได้แล้วผิงผิงจึงบอกให้เขาไปนั่งรอหลังต้นไม้แล้วห้ามหันกลับมาดูเด็ดขาดเธอบอกให้หลินฮวาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้วจึงได้เดินทางกลับกระท่อม ผิงผิงจัดการทำเมนูที่คิดว่าพอจะทำได้ให้สองพี่น้องได้กินมื้อเย็นจากนั้นจึงได้ขอตัวกลับเพราะฟ้าใกล้มืดแล้ว

“พวกเจ้าเคยลองชิมเนื้อกระต่ายบ้างหรือยัง” หลินหยางส่ายหน้าเป็นคำตอบ รอยยิ้มประกายผุดขึ้นบนใบหน้าสาวน้อยก่อนที่จะยื่นมือไปขอหน้าไม้จากหลินหยางซึ่งเขาก็รู้ได้โดยที่ผิงผิงไม่ต้องบอกกล่าว

“เจ้าใช้มันเป็นอย่างนั้นหรือ” หลินหยางถามเพื่อความแน่ใจเพราะเขาก็ใช้ไม่เป็นเช่นกัน

“ข้าใช้ไม่เป็นหรอกแต่ข้าเคยเห็นพ่อกับพี่ชายข้าใช้เดี๋ยวข้าจะลองดูก็แล้วกันนะ” ผิงผิงยิ้มแห้งให้เขาก่อนตอบออกไป เมื่อเธอเดินเข้าไปในจุดที่ใกล้ที่สุดจึงได้ยกหน้าไม้ขึ้นแล้วเล็งไปยังเจ้ากระต่ายตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนจะเหนี่ยวไกเพื่อให้ลูกดอกพุ่งออกไป อาจจะด้วยฝีมือหรือโชคดีก็ไม่ทราบได้ลูกดอกปักลงกลางลำตัวพอดีส่งผลให้เจ้ากระต่ายตัวนั้นนอนดิ้นไม่กี่นาทีก็แน่นิ่งไป ส่วนพวกที่เหลือก็แตกตื่นหนีเข้าป่าไปผิงผิงจึงเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาสองพี่น้อง

“นี่เจ้ายิงมันเองกับมือหรือไหนเจ้าบอกไม่เคยใช้หน้าไม้อย่างไร” เขานึกสงสัยนางบอกว่าใช้ไม่เป็นแต่กลับยิงเจ้ากระต่ายให้ตายได้

“ข้าก็จำวิธีการใช้มาจากพ่อและพี่ชายของข้าอย่างไรเล่า” เธอบอกออกไปตามตรงซึ่งมันก็เป็นความจริง จากนั้นทั้งสามจึงเดินเข้าป่าลึกไปอีกก็พบกับลำธารและผิงผิงก็นึกขึ้นได้ว่าในน้ำต้องมีปลาอยู่แล้วจึงได้บอกให้หลินหยางไปตัดไม้ไผ่มาสักสองสามลำและให้ทำเป็นปลายแหลมจะได้เอาไว้ใช้แทนฉมวก ก่อนจะสอนวิธีจับปลาให้หลินหยางเพราะเธอก็ไม่เคยจับปลาด้วยตัวเองเช่นกันหลินหยางจึงลงน้ำไปจับปลาซึ่งเขาใช้เวลาค่อนข้างนานเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเช่นกัน เมื่อจับปลาได้แล้วผิงผิงจึงบอกให้เขาไปนั่งรอหลังต้นไม้แล้วห้ามหันกลับมาดูเด็ดขาดเธอบอกให้หลินฮวาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้วจึงได้เดินทางกลับกระท่อม ผิงผิงจัดการทำเมนูที่คิดว่าพอจะทำได้ให้สองพี่น้องได้กินมื้อเย็นจากนั้นจึงได้ขอตัวกลับเพราะฟ้าใกล้มืดแล้ว
ประเภทไฟล์
pdf, epub
วันที่วางขาย
04 พฤศจิกายน 2567
ความยาว
162 หน้า (≈ 26,723 คำ)
ราคาปก
69 บาท (ประหยัด 43%)
เขียนรีวิวและให้เรตติ้ง
คุณสามารถเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็นได้จ้า