ชีวิตในโรงเรียนกับพวกแฝดนรก...

‘ไอโตะ’ คลี่กระดาษในมือพร้อมทั้งกวาดสายตาอ่านทุกตัวอักษรช้าๆ

‘ไอ้อ่อน มึงกล้าเมินพวกกูหรอ’

อันนี้น่าจะแผ่นที่สี่แล้ว เพราะก่อนหน้านั้นเขาได้รับกระดาษแบบนี้ตั้งแต่ที่ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อีกสองสามแผ่น

‘วันนี้ก็ยังแต่งตัวตลกเหมือนเดิมเลยนี่หว่า บนเสื้อรอยปากกากูยังอยู่เลย ซักบ้างป่ะ? ’

‘รองเท้าใหม่หรอวะ คู่เก่าไปไหนล่ะ? อ้อ โดนกูโยนทิ้งลงน้ำนี่เอง’

‘มึงคิดว่าทำเป็นเฉยแล้วกูจะหยุดหรอวะ ไม่มีทาง!’

บลาๆ

ตลอดที่นั่งเรียนมาจนรากจะงอกไม่ได้ความรู้อะไรเลยซักนิด มีแต่เศษขยะที่มันโยนมาให้เขาอ่านเยอะจนเก็บลงใต้โต๊ะเต็มไปหมด

บางครั้งก็ถีบขาเก้าอี้ บางครั้งก็โยนปากมาใส่หลังเขาจนเสื้อนักเรียนที่ใส่มันมีแต่จุดน้ำหมึก

อยากรู้จริงๆ ที่บ้านพวกมันเปิดโรงงานผลิตปากกาขายหรือยังไง หรือที่บ้านพ่อแม่ตายห่าหมดเลยไม่มีใครสั่งสอนว่าอย่าทำตัวสถุลกับชาวบ้านชาวช่องเขา

พวกไอ้เด็กแฝดนรกนี่หน้าตาฐานะการเงินก็ดี เกิดมาชีวิตนี้มันผิดอยู่อย่างเดียว คือสันดานมันป่วย