วันที่หัวใจหม่นแสง

"ปล่อยฉัน มาช่วยฉันทำไม ฉันอยากตาย ชีวิตฉันมันไม่เหลืออะไรแล้ว"
"ใจเย็นๆ หายใจลึกๆ แพร เธอยังมีนมแย้ม ยังมีฉัน ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปอีกคนแน่ๆ"
"ฉันคิดถึงแม่ ฉันอยากไปหาแม่ ฮือนายไม่ควรมาช่วยฉัน ควรปล่อยให้ฉันตายอย่างที่ฉันต้องการ"
"ฉันเข้าใจเธอนะแพร เพราะก่อนหน้านี้ ฉันก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอหรอก เราต่างสูญเสียคนที่เรารักเหมือนกัน ฉันผ่านมันมาได้แล้ว เธอเองก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ เพื่ออีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา"
"นายหมายถึงอะไร หนึ่งชีวิตอะไร"
"ตอนนี้เธอกำลังท้อง"
หลังจากได้ยินที่ปกรณ์พูด ว่าที่คุณแม่ก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง
"นายทำให้แม่ฉันต้องตาย ถ้านายให้โอกาสแม่ฉันได้พูด ยอมให้ฉันกับแม่ออกไปจากบ้านของนาย แม่ฉันก็ไม่ต้องมาตายแบบนี้ แล้วตอนนี้ฉันยังมาท้องลูกของนายอีก ฮือนายทำลายชีวิตฉัน ฉันเกลียดนาย ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดนาย"
ปกรณ์ถึงคนตัวเล็กมากอดเอาไว้แน่น เขาผิดจริงๆ อย่างที่แพรไพลินว่า แต่เวลามันย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ เขาขอชดใช้ความผิดนี้ทั้งชีวิต ขอเพียงหญิงสาวให้โอกาส แม้ว่าในตอนนี้จะไม่ได้รู้สึกรัก ทว่าอย่างน้อยเขาก็ยังมีจิตสำนึก ที่อยากจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น
"ฉันขอโทษ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดของฉัน ได้โปรดให้อภัยฉันได้ไหม ฉันสัญญา ว่าจะดูแลเธอและลูกให้ดีที่สุด"
"ไม่ต้องมาดูแลฉัน ไม่ต้องมารับผิดชอบ เพราะฉันไม่ต้องการ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ช่วยออกไปให้พ้นจากสายตาของฉันได้ไหม ถือว่าขอร้อง"
"ฉันทำไม่ได้แพร ฉันทิ้งเธอกับลูกไม่ได้ จริงอยู่ที่ลูกไม่ได้เกิดจากความรักของเราสองคน แต่ในเมื่อลูกมาเกิดแล้ว เรามาทำหน้าที่พ่อ หน้าที่แม่ให้ดีที่สุดกันเถอะ มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน มาเป็นภรรยาของฉันนะแพร"

+++++++++++++
ทดลองอ่านก่อนซื้อนะคะ ถ้าอ่านแล้วชอบ ถูกใจ สามารถคอมเม้นต์ติชมได้เลยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันค่ะ